Tja, echt ontevreden ben ik niet. Rogge blijkt echter best een uitdagend beestje te zijn. Nu ja goed, voor mijn eerste keer…

Op een rijtje:

De tweede rijs (in blauw staal, uiterààrd) zag er vrij veelbelovend uit:

Met licht trillende hand (de leeftijd?) – na 45 minuten bakken – een beetje ontgoocheld – de veelbelovende rijs leek me een beetje ingevallen 😦

Nog lauw-warm, het mes er in, ongenadig. Krokante bast, smeuïg vanbinnen, zoete toets van de basterdsuiker, sjalotjes mooi verdeeld in de massa. Deze jongen kan alleen maar bescheiden zijn: lekker!

Morgen de versie rogge-vijgen proeven, en dan in de aanbieding! Eentje met sjalot, eentje met vijgen. Kan het leven mooier gebalanceerd zijn?