Niet alledaags, toegegeven, en zeker niet courant of zomaar te krijgen: “Miel d’Aimé”. Van eigen bietjes en slinger waarvan een gekend merk (M*li bijvoorbeeld, ik zeg maar iets) gewoon het mateloze schaamrood op de kaken moet krijgen. Wat zeg ik, verbléken ronduit.
Deze morgen mijn boekhouding binnen gedaan bij de boekhouder, en ziehier het resulaat van het korte bezoek: twee jaargangen hemelse honing waarvoor ik de komende dagen met plezier in mijn kook- en bakboeken duik om te zien wat ik er allemaal kan mee klaarmaken.
Of gewoon ’s morgens op een stukje vers gebakken brood, of door de yoghurt. Een werkdag beginnen mag weer eens lékker zijn 🙂 Honing om van te houden…
Thanks a lot Aimé, héél erg gewaardeerd!
het zijn toch altijd dezelfde die chance hebben….wij, gewone stervelingen, kunnen niet anders dan zo’n minabel potteke M..kopen of naar la Douce France trekken om er tussen de garigue te zoeken naar een donkerharig jongmens met honing in zijn handen ….faut le faire