Ik ben nogal in mijn “traditionele bak” de laatste dagen, maar dat is vooral omdat ik me probeer te verdiepen en te verfijnen om finaal élke mogelijke kritiek van de broodpotters te doorstaan.

Zemelen hadden we nog niet gehad, en ik vond een mooi meel wat me de moeite leek, om te mengen met een weinig voltarwe en redelijk wat bise. Om er toch wat zoet in te krijgen – zemelen hebben een zekere bitterheid, voor de liefhebbers natuurlijk – werd het er eentje met Sultana-rozijntjes en een tweede met malse, gekonfijte zomer-abrikoosjes.

Al doende, en zeer geconcentreerd bezig met de voorbereidingen, un très grave accident de cuisine tegen gekomen. De KMix stond heftig het deeg te kneden (brave jongen) en toen ik ‘m even uit het oog verloor, totterde  hij in volle geweld  van het aanrecht af. Als de robot zwaar werk doet, wordt ie nogal beweeglijk. Drama in de bergen, paniek in het land, een zenuwcriese nabij.

Het ding blijkt oertaai te zijn, met klamme handen kreeg ik ‘m terug aan de praat. Alleen staat er nu een knopje fout ingesteld. Peter zal me daar bij gelegenheid wel eens bij komen helpen om het te fixen, ik ben er van overtuigd.

Maar in het algemeen dus niet echt mijn avond, blijkbaar. Broodjes zien er wel OK uit, maar over de rijs kan ik moeilijk wild enthousiast zijn. Of zouden rogge en zemelen aan mekaar gewaagd zijn? Morgen proeven, en dan zien we we wel of ze in de broodpot mogen…