Niet zo echt inventief-creatief-actief meer geweest in het bakkersatelier de laatste dagen. Da’s een beetje jammer, vind ik ook wel, maar goed, het leven bestaat niet allen voor de hobbyist duidelijk uit méér dan broodjes bakken.

Het is niet echt solidair te noemen, maar ben in màànden al niet meer bij een heuse bakkerszaak binnen geweest (hoewel zéér veel respect voor de stiel – en sta wel eens regelmatig door het uitstalraam te turen om inspiratie op te doen…). Enkel het “dagelijkse brood” ging dus hier de Chamottesteen of het rooster op, maar niet “speciaal” genoeg om op het blogje te zetten. Hoewel Kevin de pompoenpitten lovend lekker vond en ik zelf drie dagen met veel smaak van het pikante Chorizo-brood genoten heb. En ik dénk dat Manou de kokoskoekjes gisteren ook wel smakelijk vond…

Vanavond het deeg in mekaar gestoken wat zo’n beetje de standaard geworden is als het wat makkelijker mag zijn, maar dan dit keer wel voor een broodje met gekonfijte veenbessen (in frambozensap geweekt) en wat Pecan noten erbij (eindelijk nog eens een bestelling met zoete toets) en eentje met Griekse Manouri schapenkaas en  groene, huisbereide olijven en tijm (voor eigen gebruik heb ik het nogal eens graag  wat ‘hartig”)

Deze ochtend gestart met een zéér geslaagde – haast schuimende, elastische – poolish van 150 gr witte bloem, een paar gram gist en 150 ml water. En ook de rest is inmiddels klassiek te noemen, bijna routine: de neergranen van De Trog werkt bijzonder aangenaam, er is verse gist in huis van Bruggeman en met een bio-eitje en 12 gr oceaanzout ben je al een heel eind verder. Halve EL suiker doe ik er altijd bij. Verder gewoon even bij het notenwinkeltje op de Kouter langs geweest deze namiddag. Proeven mag, inderdaad.

Terzijde: Gerhard het zuurdesem heeft nog nooit zo smakelijk, mals, lekker geurend en perfect consistent gestaan als de laatste dagen. Hij zit nu in een glazen pot en krijgt elke ochtend een verse schep bloem erbij, en dat werkt blijkbaar. Moet er dringend weer eens wat “inventief” mee gaan doen….

De Chamottesteen ruim 45 minuten laten voorverwarmen in de oven, en er daarna de gerezen broden voorzichtig opgeschoven. Met enige behendigheid (doch nog niet echt met de broodschep…) is dat aardig gelukt.

Voor de baktijd van deze vloerbroden 40 minuten aan 220 graden voorzien – en afwachten wat het morgen geven zal. Met de steen is het wat zoeken naar temperaturen en vooral gaartijd, alleen ervaring kan leren. Hoop ik althans.

Status: de veenbessen voor Lucrèce, de Manouri komt wel ergens terecht.