Hebt u dat soms ook, waarde volgers, zo van die hyperkinetische avonden? Een werkdag die maar niet lijkt te eindigen, naar de Post hollen die als op Big Ben afgestemd stipt om 18h00 de deuren muurvast dichtgooit, verder naar de groenteboer vlug nog wat tomaten en mandarijnen uit de bakken grissen die de goede man al aan het binnen zetten is wegens sluitingstijd – een telefoon van een late klant er tussendoor – en thuis meteen de afwasmachine legen, de wasmachine vullen met witte en/of kleurwas (soms gooi ik het verdomd samen, heb er nog nooit van iemand een opmerking over gehad, dat mijn hemd er niet Dash-wit uit ziet), Franse vertalingen maken voor een website die tegen eind deze week moet klaar zijn, een generale afwas van potten en pannen vlug even weg werken, terug naar de opmaak van de website en binnensmonds zitten vloeken wegens “kan bestand niet vinden” en andere zéér hopeloze foutmeldingen, struikelen over een rugzak die te achteloos is blijven slingeren? En dan nog een brood bakken?

Een wild tempo brood dan nog wel, hoewel met zorg bereid. Volkoren en wat grove Soubry, voldoende water, vet en ei. Stevige kneedpartij. Tijdens het rusten en rijzen verder doen aan voorgenoemd lijstje (was te drogen hangen, kapstokken te kort). Deeg uitgerold, gevuld met kleine stukjes harde geitenkaas en échte Franse saucisson (meegebracht van de markt van Ledeberg vorige zondag). Er een worst van gerold, in gelijke stukken gesneden en in de springvorm laten rijzen en bakken.

En geuren dat het doet.

Voor morgen, want drukke dag voor de boeg, en zo is er tenminste een hartig boke over de middag. Handig ook, want er hoeft niets bij: de rijke smaakmakers zitten er al in. Als dàt weeral geen tijd gewonnen is!