Zomaar een avond. Of zeggen we beter zomaar een lenteavond. Daar lijkt het sterk op, met kwart na zeven op het huiselijk klokje en nog steeds een beetje klaar buiten, al zit de schemer er dik in. Prestatie noem ik dat, voor een gangbaar winteruur. Dat belooft. Dra mogen we weer een uur vooruit of achteruit – dàt krijg ik waarschijnlijk nooit geleerd, hoe het juist in mekaar zit. Maakt niet uit, laat maar komen, die volle lente en zomer. Kunnen we weer eens buiten ’s avonds, of een terrasje doen, of een boek lezen in het park, of moedig fietsend langs de Scheldeoevers in Zevergem.

Vriend Peter zit ergens in de Ardèche een weekje vakantie te houden – lucky boy en of ie gelijk heeft – en belde me vanochtend au krieke du jour, nog niet goed wakker achter mijn burootje. Hij zat koffie slurpend op het terras in de zon, niet echt in een T-shirtje blijkbaar, maar toch. Het was even wegsmelten, maar de klare lucht door het kantoorraam verzachtte de pil. Zes flesjes wijn voor me meebrengen Peter, niet vergeten, dan kan ik hier een stukje mee proeven van La Douce, chère et tendre.

Van proeven gesproken, ik vind het grondwitloof van bij ons tegenwoordig erg lekker. Seizoen loopt nu wel wat ten einde, dus er mag nog wel eens het mes in gezet worden. Of eenvoudig creatief wat bedenken. Na de werkdag blijft er voor ons (niet-in-vakantie-zijnders, nvdr) vaak niet te veel tijd (of zin?) over om uitvoerig aan de kookpotten te gaan staan. Hoeft ook niet echt. En stress hebben we overdag al genoeg, laat maar zitten.

Neem een mengkom en doe er een Carré Frais of andere verse, smeuïge witte kaas in, een flinke scheut olijfolie, wat zachte azijn (witte balsamico bijvoorbeeld, of – meegebracht van de markt – honingazijn), een koffielepel niet al te scherpe mosterd en een koffielepel lopende honing. Draai er met de pepermolen wat zwarte peper grof over en meng stevig met een garde.

Haal voet en hart (barbaars als we zijn) van de stronken witloof en snij ze fijn. Doe hetzelfde met wat frisse kropsla en meng door de emulsie. Snij de gerookte zalm overdwars in repen en schik op de salade. Werk af met wat citroen en enkele fijngesneden gedroogde rode pepertjes. Die uit Calabria zijn nog steeds de beste, zo wordt gezegd.

Serveer met wat zelf gebakken donker brood. Wat mij betreft een glaasje rood erbij, maar de liefhebbers van wit geraken met dit gerechtje net zo goed aan hun trekken. Denk ik toch.

Een vlug-klaar lenteslaatje dus. Simpel en easy going. Stelt niet veel voor maar het is eens wat anders. De tijd van witloof stoven in de beste beuter en er dan een handgedraaide béchamel over te kappen ligt nu stilaan achter ons, zwijg stil van alles gul in hesp te rollen (alhoewel…). Neen, we volgen de seizoenen met zachte, doch overtuigde tred. Gratins, dat is voor de volgende winter.

Morgen vrijdag, niet alleen de laatste dag van de werkweek, maar ook bakavond bij uitstek. Er gaat brood in de oven, of zou ik beter cake of iets anders zoet doen? Zo nog eens een rozijnen brioche bijvoorbeeld, da’ s een tijdje geleden. Of iets met chocolade!! Maar past dat wel bij de 17 graden die ons te wachten staan dit weekend?

Hoe dan ook: maak het smakelijk en deugddoend!