Niet dat er niet meer gebakken wordt, wel integendeel zelfs. Maar de tijd om het blogje netjes in mekaar te steken met fotootjes en leesbare teksten erbij ontbreekt me, helaas. Of toch niet “helaas”? Door het milde klimaat én dankzij het zomeruur, kan er nu immers na de noeste arbeid nog stevig gefietst worden. De huisregels (op het werk tenminste) laten me toe dat – je kan er Big Ben op gelijk zetten – om 18h00 het antwoordapparaat aan mag. Gechronometreerd, zeker weten, na zes uur krijg je geheid de zegen van de geautomatiseerde telefonie aan de lijn. En dan mag mijn Trekkie even van stal, gezwind verstand op nul en blik op oneindig.

Na de fiets, de oven. Of vice versa. Ik zou begot niet weten welke prioriteit ik moet stellen.

Gewoon om up to date te blijven, en wat jullie de laatste dagen gemist hebben:

Het 10-granen meel van de Troch zint me het meest. Het is zuiver, de origine zit goed, het bakt lekker weg en mijn standaard-deeg kan ik telkens prachtig van de haak halen (een bakkersterm, sorry, het betekent gewoon dat er na het kneden zo’n malse bol deeg aan de kneedhaak hangt). Dan rusten en rijzen dat het een aard is, en de blauwstalen bakvormen zijn trouwens weer helemaal in de laatste tijd.

Verhoudingen zitten nu echt op kruissnelheid: 55% water, geen kakelvers ei meer (en ook geen ander) en 13 gram zout op 650 gr meel doen het uitstekend. Vetstof (30 gr boter, Ghe of olie) pas na 6 minuten kneden erbij voegen, dan is het meel al goed verzadigd van het vocht en wordt het zowat “vaster”.

Zéér smaakvolle ingrediënten van de zondagse markt in Ledeberg – mijn vaste stek tegenwoordig (ik moet dringend zo’n trolley om achter me aan te sleuren) – die altijd wel creatief van pas komen.

En dus werd het:

Eentje met

• half zongedroogde tomaatjes, sublieme fetakaas en groene olijven. Snuifje tijm voor de smaak. (Met dank aan Martientjen voor de rijkelijke dotatie in de Broodpot)
• Cranberry’s en noten (Per fiets bij Vroni aan huis gaan leveren, een klassieke bakkersronde)
• Gerookte spekjes en fijngesneden pijpajuin (voor Peter, als hij het morgen hebben wil)
• In Brandy (nou ja, met ruim lauw water erbij natuurlijk) geweekte krenten en pecan-noten (voor Gilles, belofte maakt schuld – al had ik er voor uk Léon misschien toch beter géén Brandy bij gedaan…)

Smaakvolle bommetjes dus, al zeg ik het zelf. Broodjes die me ferm bevallen – en de trouwe afnemers trouwens ook, volgens ik met veel plezier vernemen mag. Ik denk tegenwoordig wel eens vaker: gewoon brood koop je in de bakkerswinkel of in de Delhaize. Als het een “specialleke” is, reageren mensen stukken enthousiaster. En ook, je kan er zo éindeloos mee fantaseren, en lekkere, verse spullen van de markt in stoppen, haast op het schaamteloze af.

En da’s fijn 🙂

(En volgende keer weer foto’s van de broodjes, beloofd)-