Een kort intermezzo, gewoon omdat het aspergetijd is, al is aspergetijd hoegenaamd niet gewoon te noemen. De diuretische groente is nu volop te krijg en haast te grabbel – binnenkort geraken we aan het soep-niveau – in een prijzenslag die zelfs marktkramers niet vreemd is, variërend van 11 euro (“maar het zijn wel van mijn beste, meneer”) tot 7 euro voor een kilootje Vlaamse trots. Al is dat laatste wat misplaatst in de oplaaiende verkiezingsstrijd en hoort eender welke politieke strekking hoegenaamd niét thuis op dit zachtaardige, vredelievende  blogje.

Met “A la Flamande” zijn we zowat wereldwijd beroemd geworden en het palet aan receptjes is inmiddels waanzinnig gevarieerd, haast niet meer te overschouwen. Simpel kan ook, zoals deze Noisette:

• Snij de asperges in stukken van ongeveer 5 cm en kook ze beetgaar, liefst in een steamer, dan behouden ze best hun smaak.
• Verhit goede boter schuimend in een steelpannetje en schep het schuim af met een spaan. Laat goudgeel kleuren (net voor “beurre noir”). Giet door een zeer fijne zeef.
• Snij een halve sjalot superfijn en hak wat pecan noten grof.
• Verwarm de boter opnieuw en voeg er sjalot en noten bij, laat kort even “opkomen”
• Roer er een snuif grof zout onder.
• Schik de dampende asperges in een warm diep bord en geef ze een boterbadje. Versier met een pluk bijdehands groen, peterselie of pijpajuin zijn uitstekend ter streling van het oog.

Ware het niet van mijn knie, ik was gaan fietsen vanavond. Nogal goed dat we in het aspergeseizoen zitten, als pure compensatie en verwennerij. Een mens zou er al eens voor vallen.