Dit receptje wou ik toch ooit eens op het blogje zetten, de nostalgie druipt er zo af. Vérre nostalgie inmiddels, maar nog steeds zo écht. Mijn moeder kon niet alleen goed koken, ze maakte vaak mijn lievelingskostjes klaar. Op mijn permanent verzoek steevast hetzelfde trouwens op zaterdagavond, na mijn bad (toen gingen kinderen nog één keer per week in bad, op zaterdag. Je kon achteraf soep koken van het badwater, maar ik denk dat kinderen nooit zo proper geweest zijn als toen op die zaterdagavonden). Glimmend in mijn beertjes-pyama wist ik wat er in de keuken op me stond te wachten. En brààf dat ik dan was!

We hadden een authentieke beenhouwer op de hoek van de straat, zo nog van die gasten die in het vlees geboren zijn, weet je wel. Hij maakte échte “Poolse worsten” voor zijn cliënteel, duidelijk geïnspireerd op de originele recepten van het talrijk allochtoon publiek van Slavische origine. Maar on-ver-gete-lijk lekker, om zelfs een vegetariër mee te bekeren.

Met een recept van de beste en Duitse vriendin van mijn mams (Rosemie heette het mens, en ze was in feite een soort reïncarnatie van de Germaanse gastronomie, met als eeuwig te herinneren uitspraak “die Söse mach ich!”. En dan kon ze, als geen ander. En Kartoffelsalat, dat leerde mijn moeder van Rosemie en ik van mijn moeder. Een traditioneel recept wat op die manier voor het nageslacht bewaard bleef.

Richtiger Kartoffelsalat

Schrob kookvaste aardappelen (“nieuwe” op dit ogenblik beschikbaar!) schoon met een aardappelborsteltje en snij ze in middelgrote blokjes. Beetgaar koken met een beetje zout. Laten afkoelen.

Die Söse

• 2 flinke EL Duitse mosterd
• 4 EL zachte olie met een niet te geprononceerde smaak
• 4 EL witte azijn
• 2 EL mayonaise zonder citroen
• 2 pijpajuintjes, fijn gesneden
• ½ sjalot, versnipperd
• ½ rode ajuin, versnipperd
• 1 handvol zure augurkjes en zilveruitjes, grof gesneden
• ½ bos peterselie, fijngehakt
• 2 EL kappertjes
• 1 blik van ½ liter Macédoine de légumes (die van Bonduel is best wel OK)
• 1 snuif witte peper

Meng de mosterd, de olie en azijn en de mayonaise met een klopper door mekaar tot een gladde emulsie.

Voeg er de overige ingrediënten bij, roer goed om en zet koud weg. Schep er nadien met een houten spatel de aardappelen onder en laat in de koelkast minstens één nacht overnachten.  Om het helemààl “richtig” te maken: voeg ruim voor het opdienen twee hardgekookte eieren toe, in grove stukken gesneden, en laat opnieuw enkele uren afkoelen.

Kook de Poolse worst een vijftal minuten in kokend water (de echte van bij “Slachter Geuns” op de hoek van de Limburgse straat is helaas niet meer te vinden, maar bij Delhaize vind je een behoorlijk alternatief, vacuüm verpakt weliswaar).

Schep de koude Kartoffelsalat in een serveer-ring, druk goed aan en maak er een torentje van, afgewerkt met wat peterselie. Serveer er de worst dampend heet bij.

Als kid kreeg ik er een schep pickles bij, waar ik overigens compleet verslààfd aan was, in die mate dat mijn vader me met boze blik waarschuwde: “je eindigt nog eens met een gele maag, gelijk de Chinezen“.

Aber es hat mir immer sehr gesmeckt. Merci Rosemie voor dit tijdloos recept (God hebbe hare ziel, maar niet haar Kartoffelsalat)

PS: Er zitten op dit ogenblik 2 Bise-broodjes in het blauwe staal hun best te doen in de oven. Eentje met sesam en pompoenpitten, en eentje met bakrozijnen. Maar goed, wie heeft dààr nu nog belangstelling voor…