Meegebracht van Limburg, niet meer of niet minder. Gekregen zelfs, in mijn favoriet Italiaans winkeltje in de Vennestraat, Casa Paglia, tijdens de boodschappen vorige zondag.

De arrancina was me tot nu toe vrij onbekend, en ik zou het begot zelf niet kunnen maken. Of mits enige oefening? Terwijl er kazen, olijfolie en gedroogde salie aangekocht werden, kreeg ik zelfs een glaasje frisse witte Feudi d’Albe (Montepulciano d’Abruzzo) aangeboden – alsof het shoppen op zich nog niet plezant genoeg was.

Geen eigen recepten of kundig knutselwerk, neen, gewoon enkele fotootjes van de enkele arrancine die me zéér gesmaakt heeft. Met een woordje uitleg van de baas himself, Claudio Paglia: er zit o.a. arbotriorijst in, tomaten, kaas, gehakt en erwtjes. Je kan ze koud of warm eten, als snack of bij een slaatje. Sicilianen zijn er straf in, aan de ene zijde van de streek maken ze er ronde ballen van, aan de andere kegelvormige. Er zal wel een reden voor zijn, laat ons dààr alvast het hoofd niet over breken.

En terwijl het er dan toch zo gezellig aan toe ging in het winkeltje, polste ik voorzichtig doch al even snood naar het recept van hun befaamde focaccia (zoals ik ‘m tot nu toe nog niet gebakken kreeg, toegegeven). Er moet een of andere oudere authentieke Italiaanse tante in de familie zijn die daar de knepen en de geheimen van kent, en wekelijks een reuze exemplaar in de toonbank neerpoot. Claudio ging het recept eens vragen, ben benieuwd voor de volgende keer…