Tags
Het blogje was ei zo na met uitsterven bedreigd, ik was er me steevast – en knagend – van bewust. Haast volledig afgeschreven, op het punt gestaan zelfs om in gevleugelde zinnen die als elegante krullen op papier vallen aan mijn nieuwe bakkersleraar per 1 september te laten weten dat ik er niet zou aan beginnen, aan mijn prominente opleiding. Simpele reden? Vrienden maakte me de schalkse doch nog zo rake opmerking dat ik behoorlijk wat kilootjes begon aan te komen. Lekker bakken, lekker koken, lekker verdikken. De broeksriem is de parameter van de welvaart, doch helaas niet de gangbare norm van de elegantie.
Dus werd het na die frontale statement een regide regiem met sla zo groen gras, volle rijst waarvan de Chinezen zich de moeite niet deden om hem te pellen, appels zuur als Poetin en uren tegen de wind in fietsen met de tong tussen de ketting. Sloten plat water om het allemaal wat op te vrolijken. Twee kilo in min op de schaal van Richter op mijn badkamer als resultaat, sinds het laatste “Dagelijks Brood” van 28 juli.
Vandaag echter Anita in haar keuken aangetroffen als een volwaardige prinses, getooid in een hemelse witte schort en rijkelijk bespat met verse vlokjes appel- en cassisconfituur. Wat over recepten gebabbeld – kan het ook anders – en een broodje gezien wat ze meegebracht had uit La Grappe D’Or in Tourgny, een paradijs voor geraffineerde lekkerbekken, zo blijkt. (Wie heeft er zin om daar eens een weekendje met me naartoe te trekken? Niet allemaal tegelijk a.u.b.).
Enfin, om kort te gaan en de dingen te benoemen zoals ze zijn: ik kan het niet missen, dat gezellig bakken. Voilà, het is eruit. Alle body-commentaren ten spijt. En zo’n trappistenbroodjes, yep, dat moet ik ook kunnen, al was het maar om terug wat in leuke avondlijke routine te geraken.
Er was uit het zalige Watou nog een onaangeroerd flesje trappist Sint Bernardus 12 graden in huis, als hoofdingrediënt. Water voor de lijn, bier voor het brood! En vandaar: back to blogging en baai baai grasgroene sla.
Trappisten broodjes met sjalot
Een kort voordeeg maken van enkele lepels witte bloem, een scheut Sint Bernardus trappist en enkele grammen verse gist. Zet een uurtje afgedekt en op ambiante temperatuur weg.
Hoofddeeg
- 200 gr witte tarwe (De Trog)
- 200 gr volkoren (Borsa)
- 1 EL basterdsuiker
- 4 kleine, fijngesneden sjalotten
- 10 gr zout
- 15 gr verse gist (Bruggeman)
- De rest van het flesje (330 ml) trappistenbier, op temperatuur van ongeveer 30 graden gebracht
- 15 gr malse boter
Bereiding
- Meng de bloemsoorten, de suiker, de sjalot en het voordeeg met een spatel
- Los de verse gist op in de trappist
- Kneed 10 minuten aan lage snelheid in de robot
- Voeg na 4 minuten het zout toe, als slot de malse boter
- Kneed daarna nog enkele minuten met de hand goed door op een bebloemd werkvlak
Beboter een opgewarmde metalen kom en laat er de deegbal afgedekt 15 minuten in rusten, aansluitend onder een keukenhanddoek 30 minuten rijzen. Schrik niet, het rijst erg matig (maar het geurt wel onweerstaanbaar…)
Sla het deeg om en rek het een enkele keren. Bol het goed op.
Steek met een spatel 7 of 8 gelijke stukken van de deegbal. Vorm de delen langwerpig en rol met twee handen – gebruik voldoende bloem – vigoureus uit tot de gewenste lengte (let op, dit klinkt eenvoudiger dan het in werkelijkheid is!)
Schik op een ingevette, bebloemde bakplaat en laat nog drie kwartier rijzen.
Bak in een oven van 220 graden gedurende 13 à 15 minuten, voorzie regelmatig van stoom
Laat afkoelen op een rooster
In feite zijn het broodjes voor bij soep of kaas, maar – zondig als ik ben – voorzie ik ze morgenvroeg bij mijn toetje als ontbijt: immers vers gemaakte confituur van Anita gekregen (er zit naar het schijnt zelfs wat kaneel in). Can’t wait.
Nog amateurs?
La Toille Ciree 
Tja, zo net voor het slapengaan het blogje lezen, de foto’s bekijken en beginnen zwelgen…..en dan die vraag lezen : zijn er nog amateurs ??
Natuurlijk is er die fietszakamateur…..
Hoeveel grammetjes vet worden er afgefietst tot in Sanderswal ?
Maar misschien gaat het te erg regenen ,,,,,,
Die fietszak zal helaas niet echt lukken vandaag, gezien de klimatologische omstandigheden. Maar, beloofd, ik hou je een paar trappistenbroodjes apart en bezorg ze je hoe dan ook in de loop van de dag (ze zijn namelijk dermate overheerlijk dat ze hier dringend de deur uit moeten of ik ROL binnenkort naar de Sanderswal 🙂
Och Danny die kilo’s pffff houd erover op ik ben al van half mei sla aan het eten, niks als 2 sneetjes brood met mager beleg en s’avonds een ganse zak sla en komkommer en tomaat en daarbij een biefstukje of wat vis en dan nog wat fruit heel de dag door. Nou resultaat van 4 maanden is 7 kilo ik krijg er wat van.
Danny we gaan gewoon samen er tegenaan in september en we gaan lekker bakken, en mens moet toch ook nog leven.
Ik zou zeggen smakelijk morgenvroeg, ik sta nu nog te wekken heb net 8 potten pruimenjam in de wekpot gedaan.
Volledig akkoord met je stelling Helma, ik schaar er me helemaal achter: gebakken zal er worden! Hoewel 7 kilootjes kwijt toch niet slecht is, eerlijk gezegd. Maar goed, als we daarom al ons lekkers moeten laten en niet meer gezellig in de keuken bezig mogen zijn, tja, dan is het toch wel een hoge prijs. Die trappistenbroodjes moet je trouwens zeker eens uitproberen, ben er zeker van dat zelfs je Hamontse huisgenoten dat zullen lusten! Wat zelfgemaakte confituur erbij en een stukje harde kaas… hemels!
Vandaag probeer ik dadelconfituur uit. Indien geslaagd, op het blogje 🙂
Dat gaat hier jammer genoeg niet Danny die lusten geen aparte dingen en zeker geen drank. Trouwens dat lust ik zelf ook niet. Ik mag niet experimenteren met mijn brood want ik mag niks veranderen. Dat is net als met de jam, ik had 3 emmers pruimen van 1 boom uit de tuin en alleen suiker erbij en klaar anders eten ze hem niet.
Bij Nick mag er niks in zitten zelfs niet in het brood geen pitten geen ingrediënten die niet in bruinbrood thuis horen. Zo vind ik oude kaas lekker maar dat eet ook weer niemand hier zelfs Herman niet alleen jonge kaas ( smaakloze):)
Ik ga deze week nog paar dagen met mijn moeder naar de Eifel en dan is het bijna zover 1 september om 18.30 jippie bakken.
Hoi Helma,
Ik moet toch écht wel eens dringend naar Hamont komen afzakken om die pappenheimers van je daar eens wat een en ander culinair bij te brengen, heb ik de indruk. Zijn ze écht niet in voor wat verandering? Moest je nu eens zachtjes-aan beginnen met hier en daar wat nieuws of wat anders in je brood of jam te stoppen, zouden ze het meteen merken, denk je? Beetje her-opvoeden, die smulpapen van je! Ze beseffen niet wat voor een heuse keukenprinses ze in huis hebben… En ik denk dat Nick in Kortrijk wel andere preparaten gaat moeten naar binnen spelen, dié gaat zijn mams (en haar keuken) alvast best nog wel missen 🙂
En wat onze verdere bak-opleiding betreft: per 1 september staan we elk op exact hetzelfde uur voor onze nieuwe leermeester. Vreselijk benieuwd wat dat geven zal 🙂
Morgen Danny, Nanne en ik begonnen ons al ongerust te maken door de grote stilte uit Gent. Gelukkig ben je weer “back” en niet als een trieste taille mannequin maar als de “goeie ouwe Danny”. Oef.
Hier zijn ook de aardbeien al in potjes gedaan en de vlierbessen al tot gelei geperst, Wat moest ne mens doen als er niets meer te lezen viel op de blog. Ik veronderstel dat al die gentenaars afgevallen zijn en nu weer blij de ochtend tegemoet zien en vol verlangen naar hun fietszak lonken.
Nog een fijne natte zondag allemaal en wat kunnen we anders doen bij zo’n herfstachtig weer dan bakken, wecken, jam maken en blogjes lezen.
Inderdaad een hele bak-loze periode achter de rug, en een erg luwe bakkersronde als rechtstreeks gevolg – dus niet zo bevorderlijk voor mijn sociaal leven. Daar komt nu weer verandering in, ik voel het aan mijn grote teen én aan mijn smaakpapillen. Zeker als ik zie hoe vlug er weer enthousiaste reacties komen op het blogje en hoe de bezoekersstatistiek de hoogte in schiet (trappistenbroodjes: 72 bezoekers tot nu toe!) Plezant. Veelbelovend voor begin september dus 🙂
Nu vlug naar de markt om wat spullen, want er zit een receptje in mijn hoofd voor deze namiddag!
Maak er nog een gezellige en lekkere zondag van, tot gauw.
Danny de broodjes zien er inderdaad zeer smakelijk uit !!! wel anders van vorm dan in La Grappe d’Or ,maar ik ga ze zeker ook proberen namaken maar moet eerst charlotten kopen ,het Orvalbier hebben we nog een flesje in voorraad .
Voor een week-end in Torny zijn we nog steeds kandidaat ,het is zeker een hoogstaande culinaire belevenis en je zou er zeker van genieten .Nog een kleine opmerking over de confituur is het niet met kaneel maar met een vanillestok en ikzelf vind ze zelf ook heel lekker .Nog veel groetjes en tot binnenkort .
Anita
Hallo Anita,
Om dit deeg uit te rollen tot fijne “ficelles” zoals in La Grappe d’Or (ze zien er uit als vissen volgens Norbert…), is echt wel niet simpel. Je moet het maar eens proberen… Ik dacht ook dat het eenvoudig te klaren was, tot ik met mijn vers deeg in mijn handen stond en probeerde van het zo lang en zo dun mogelijk uit te rollen. Wou niet lukken, veel te elastisch. Dus ik denk toch dat het iets te maken heeft met de samenstelling van het mengsel (maar dat wil de Chef van La Grappe ons ons natuurlijk niet verklappen!). Hoe dan ook, de smaak is wel helemaal raak, dus ik hoop dat je deze morgen sjalotten hebt meegebracht van de markt 🙂 Jammer trouwens dat ik je niet ontmoet heb, want ik had twee broodjes voor je paraat in mijn tas. Nu ja, ik denk dat Vroni, Peter en Lucrèce ze wel met veel smaak gaan binnenspelen. En ze hebben er meteen ook een potje dadelconfituur bij gekregen – maar ik heb er wel nog eentje voor jullie overgehouden!
Tot gauw en nog bedankt voor je bezoekje aan mijn blogje…
Pingback: Trappistenbroodjes met maanzaad en honing | La Toille Ciree