Over de fameuze en rijk gereputeerde brioche is al veel – zo niet te veel – gezegd geweest door de loop der tijden heen. Tik je het simpele woordje in bij allesweter Google, dan krijg je zowat 9.510.000 hits, wat, geef toe, niet te onderschatten is. Zo ergens tussen cake en brood, daar moet de gulden middenweg te vinden zijn. Ik weet niet of de Eburonen, Nerviërs of andere voorvaderen uit onze Gallia Belgica zich reeds verdiepten in deze delicate deegbereiding, waarschijnlijk niet, want klaarblijkelijk trekken de Franzozen het originele deel van het laken naar zich toe, althans volgens Wikipedia – ook al niet van de minsten. “Wat zouden we zijn zonder Tinternet”, kan bij deze een verzuchtende gedachte zijn.  En over de vorm van dit brood zijn we ook nog niet helemaal uit, tenzij de klassieke twee in mekaar gedreven bollen als heilig verklaard worden, zoals Teilig Herte op ons grootmoeders’ schoorsteen.

Wat er me doet aan denken: hoewel het minzame mens buitensporig lekker kon koken, mijn grootmoeder zal zich waarschijnlijk nooit aan brioches gewaagd hebben, het zit me té ver weg in de zoete herinnering. Tant Wiske daar en tegen uit het toen nog landelijke Schakkebroek misschien wel, ze had er de bolle kaken voor, waardoor je zelfs als kind meteen dacht aan  heuse, zalig rijpe Boskoop appels. Je kon eindeloos clafouties, Tartatins en Tartes renversées bakken van haar kaken.

De brioche kwam zelfs op dit modeste blogje reeds een aantal keer aan bod, maar écht tevreden over het resultaat was ik echter nooit. Smaakvol en lekker, dat wel, maar ze kwamen me wat te vierkant en te – hoe zal ik het stellen – te robuust uit de hoek. Een brood wat traditioneel bij Foie Gras gegeten wordt, moet enige élégance en vooral de luchtigheid van een voîle hebben – mijn gedacht.

Trouw volgzaam in het karrenspoor van de doelstelling van dit blogje, en vermits het alweer vrijdagavond is, en vermits ik gisteravond knus in mijn bed nog maar eens voor de afwisseling door mijn gestapelde bakboeken heb liggen struinen (veel werkwoorden na mekaar voor een op zich best wel aangename bezigheid tussen de lakens) en zo nog een aantal gefundeerde bakkersredenen: mijn persoonlijke poging om een stempel te drukken in al die diverse brioche-bereidingen!

Het is een deeg wat je samenstelt aan het zelfde tempo en misschien ook wel dito complexiteit van een regeringsvorming, dus neem je tijd. Ingrediënten, afwegen, volgorde, temperatuur, allemaal belangrijk in het conclaaf om tot een aanvaardbare en harmonieuze consensus te komen. En als het deeg uiteindelijk ovenklaar is, heb je de neiging om je bidstoel ervoor te zetten en vroom schietgebedjes de wijde hemel in te sturen om de slagingskansen op welke manier dan ook te verhogen. Een spannende uitdaging dus, al was het maar om Google op te zadelen met 9.510.001 hits.

Deeg

• 500 gr patisseriebloem (mijn vertrouwen dit keer doodgewoon in Anco gesteld)
• 7 gr zout
• 10 gr droge gist (neem 20 gr als je verse gist gebruikt)
• 40 gr fijne kristalsuiker
• 140 ml volle melk, op kamertemperatuur
• 4 ganse eieren, licht geklutst
• 250 gr zachte, ongezouten boter
• 3 volle EL lopende honing (mijn Pools madammeke op de markt van Ledeberg levert me uitstekende “Sapin”)

Bereiding (gebruik de keukenrobot)

Dag 1

• Zeef de bloem en meng ze met de droge gist
• Zet de kneedhaak in en voeg de melk en eieren toe: gedurende 2 minuten aan lage snelheid
• Daarna de suiker en de honing, en opnieuw 4 minuten laten kneden
• Indien het deeg té kleverig is, voeg een of zelfs enkele lepels bloem toe
• Vervang de kneedhaak door de K-haak en verhoog de snelheid
• Voeg het zout toe en laat even flink doordraaien
• Malse boter langzaam toevoegen en 6 minuten goed laten mengen
• Stap terug over naar de kneedhaak en laat nog 4 minuten aan hogere snelheid doordraaien tot je een zeer elastisch (doch onhandelbaar) deeg verkrijgt

• Beboter een metalen of plastic kom en schep het deeg er met een schraper in
• Dek de kom zeer goed af met plasticfolie
• Laat een ganse nacht rusten in de koelkast

Dag 2 (zaterdagochtend)

• Stort het deeg op een flink bebloemd werkvlak en vouw het een paar keer dicht
• Verdeel het in 8 gelijke stukken, (het hadden er eigenlijk 9 moeten zijn….) druk ze plat in wat bloem en vorm tot mooie ronde ballen
• Neem een ronde ingevette en bebloemde bakvorm met 25 cm diameter

• Plaats één bol in het midden, de andere 8 er rond

• Laat opnieuw 2 tot 3 uur rijzen onder  plasticfolie (geen handdoek!!) tot de gerezen bollen stevig tegen mekaar aan gaan schurken

• Verwarm de oven (geen warme lucht) voor tot 190 graden, en bak gedurende 30 à 35 minuten tot ze mooi gekleurd zijn (dek indien nodig af met folie)
• Hou tijd en temperatuur goed in de gaten

• Controle: prik met een priemnaald door het deeg om te zien of het gaar is
• Laat eerst wat afkoelen in de bakvorm, ontvorm en laat verder afkoelen op een rooster

Zelden zoveel stress gehad voor een deeg – ik werd er bijna gelovig van. Maar ik dénk dat het een smakelijk weekendje gaat worden, met een lepeltje meloen-peper-confituur van Anita of de home made appelgelei of vlierbessenconfituur van Miquetje erbij- je weet niet waar je het hebt. Of een hartige compagnon zoals een stukje zacht gerijpte Comté. En ware het niet dat ik te veel compassie heb met de beesten in kwestie, ik zou me haast wagen aan een streepje Foie Gras…