Avonden groeien als schelpen van duisternis die zich behoedzaam telkens weer wat vroeger om ons heen sluiten, haast teder en onmerkbaar. Rond zeven uur zit er nog zo’n streepje lichtgrijze schemer ergens ver weg in het zwerk, maar veel meer kan er niet meer af. Weerberichten zijn nu even opmonterend als de rest van het wereldnieuws, ze voorspellen ronduit niet echt veel om vrolijk van te worden.

Koesteren dus, die avonden, en veilig wegkruipen in het huiselijke nest. Kijken naar het rustig rijzen van een brood, dat lijkt me een veel betere bezigheid dan het machteloos staren naar een beeldbuis die allerlei beklemmends over ons heen weet te spuien, zo vlak voor een mens naar de bedstede begint te verlangen. De traagheid en de geur van het bakken geeft een zacht wiegende walm van rust, na een dag waarin het allemaal weer niet vlug genoeg kon. Mensen die geen tijd meer hebben om met mekaar te praten, alleen maar mails sturen met uitroeptekens en leesbevestigingen. Zouden er bij Amazon, Bol dot com of Zalando of andere internetreuzen nog mensen werken? Zo iemand waar je eens wat kan tegen zeggen als er ergens een vraag opduikt? Ik vrees van niet.

Het pindadeeg in eerste rijs zwelt van contentement en trekt zich van wat er buiten gebeurt niets aan, met als enige verstandig doel groot en lekker te worden. Voor morgen.

Deeg (volledig Borsa)

• 350 gr bise
• 100 gr volkoren
• 100 gr witte tarwe
• 25 gr verse gist (Koningsgist in huis!)
• 300 ml water op kamertemperatuur
• 12 gr fijn zout
• 10 gr oersuiker
• 2 EL Ghee
• 1 ei

Vulling

200 gr ongezouten, geroosterde pinda’s (van bij Lucas op de markt in Ledeberg, dat zijn de beste) waarvan 100 gr grof gehakt, de andere 100 gr gehele noten.

Werkwijze

Ik kneed mijn brooddeeg de laatste dagen bij de start niet meer meteen op het werkvlak, maar begin in de getrouwe saladière uit Nyons. Dat werkt handiger, en zelfs beter. Gewoon bij het mengen de volgorde wat in de gaten houden: suiker nooit in aanraking laten komen met het ei, zout nooit met het gist. En de vetstof meer naar het eind, als de deegbal al wat vorm begint te krijgen.

Daarna natuurlijk intens met twee handen verder kneden op het werkvlak, évidament, gedurende ruim 15 minuten.

Door de hoge vochtigheidsgraad is het een niet zo eenvoudig te bewerken deeg: het durft wel eens wat tegen te wringen en behoorlijk te “plakken” tijdens het kneden. Met enig doorzettingsvermogen en overtuigingskracht komt het daarna prima voor mekaar.

• 100 gr ganse pinda’s toevoegen tijdens het kneden
• Het deeg 15 minuten laten rusten
• Daarna 40 minuten goed afgedekt in de rijsmand

De deegbal plat drukken met twee handen en er de gehakte pinda’s over verdelen. De flap een 8-tal keer “verzettten”, zodat de nootjes mooi verdeeld zijn. Het is nu een soepel en zeer elastisch deeg geworden, en grappig om doen: het lijkt wel verse nougat om zo in te bijten!

• In twee gelijke stukken verdelen (in dit geval 2 x 570 gr) en er licht langwerpige broodjes van vormen
• 15 minuten laten rusten onder een vochtige handdoek
• Gul inwrijven – streel ze als geliefden – met volkorenmeel, overdwars een drietal keer genadeloos insnijden en opnieuw 60 minuten laten rijzen op de bakplaat.

Traditionele oven voorverwarmen (zet een klein schaaltje water onderin) tot 200 graden en gedurende 30 minuten afbakken.