Tags
Veel gewerkt vanavond, maar opnieuw gedurende volle vier uur na mekaar niet aan het werk gedacht. Tenminste niet aan dat waar de dagen obligaat méér dan overvol van zijn. De uurtjes intens en geconcentreerd bakken, jagen alle beslommeringen even in een klein hoekje. Daarvoor alleen al. En het resulteert in een pure “moe maar voldaan”.
Er is weliswaar morgen nog wat afwerking te doen, want de Javanais staat nu te koelen om netjes in mooie porties versneden te worden, een chocoladeboontje er op en klaar voor de vitrine. Veel meer is mijn aandeel in deze fine patisserie niet, wél van klasgenoten K. en A. en N., allen dames met fijngevoeligheid voor vakkundige en arbeidsintensieve zoete constructies. En engelengeduld, want er komen verdamd nogal wat handelingen bij kijken. En afwas, dat ook.
De opdracht aardappelbrood liet ik me uiteraard niet uit de handen gaan (maar iedereen was meteen akkoord) of wat had je gedacht? Jammer dat we geen zuivere rogge in huis hadden en dus een 6 granen-mix moesten inzetten. Ik doe het binnenkort een keertje over “à la lettre”. Een mens heeft al eens een Charlotte-patatje over in het huishouden en daar kunnen we dus vanaf nu in een totaal andere richting weg mee.
Hasseltse speculaas, die komt hier binnenkort zéker nog eens met alle details op de plank, niet alleen omdat het een typische koek is uit mijn Limburgse heimat en ik er menig in mijn brooddoosje destijds van ons mams mee naar school kreeg, en ook niet omdat de Sint het tot zijn favoriete gebak heeft uitgeroepen, neen, het is fijn om doen en niet echt zo moeilijk. Beetje studeren op de juiste ingrediënten en dan zie ik me binnenkort heuse “Klazen” in mekaar steken.
Waarmee Les XI dus bij deze op alle gebied vruchtbaar werd afgesloten. En om de avond helemààl zacht en zoet af te ronden, ik merk dat er opnieuw heel wat bezoek geweest is op het blogje vandaag, dat er zelfs nieuwe volgers zich aangemeld hebben – welkom, welkom – en dat er her en der met smaak gedegusteerd wordt. En uitgerekend dàt, beste lezers, weet mijn bakkershart steeds meer te verblijden!
Maar oh zut! Middernacht en morgen weer werken…
18/11/2014: afgewerkt (en inmiddels al grotendeels door La Clientèle verorberd – met veel dank aan mijn klasgenoten):
La Toille Ciree 
Zeg me niet dat nanne vandaag niet naar Gent komt werken want ik wil die speculaas echt wel proeven. En anders mag je die wel bakken om in december mee te nemen voor onderweg naar Genk, als we dan ergens een koffietje drinken en zo’n smaakloos koekje in een plastiekske erbij krijgen halen we jouw speculaas boven. De javanais laat ik voor de gentse madammen en als hun gewicht écht uit de hand begint te lopen dan stuur je ze maar naar Pierre!
Tja Miquette ! Dat gewicht wordt in de gaten gehouden, maar het is vreselijk moeilijk als je zo’n lekkere, uitbundige bakker aan je achterdeur hebt wonen ….dan denk je : ik laat die Javanais aan mij voorbijgaan, maar alle goeie voornemens smelten als sneeuw voor de zon als je dan de foto ziet …..dus, eens te meer vandaag, blik op oneindig, verstand op nul en Weegschaal weggestoken onder de kast …..joepie we gaan ervoor !
Hallo dames,
Een meesterbakker moet in alle rust werken, om de stress van de dagelijkse arbeid te verwerken. Jullie taak is om zoveel mogelijk van zijn producten af te nemen en op te eten. Indien jullie daar moeite mee hebben, dan is het een optie om alle lekkernijen te versturen met DHL naar de Noordelijke Nederlanden.
Danny,
Het ziet er allemaal weer goed uit, komen de recepten Online? Ik heb het vermoeden dat DHL niets mee krijgt!!!
Inderdaad Sjaak, vergeet DHL , de fietszakken hier worden gevuld, de papieren zakken netjes opgevouwen gerecycleerd voor volgend gebruik, de vriendinnen verwittigd dat er Javanais wordt aangeboden …..to hell met de Weegschaal …..
Was dat genieten geblazen ! Iedereen rond de tafel smolt letterlijk weg, samen met de Javanais in de mond ….
Er werd gevraagd of men kan/mag bestellen …
Mijn antwoord daarop : bel de bakker !