Het gaat er hier vanavond op meerdere gebieden nogal hevig aan toe, zowat buiten proportie zelfs – dàt zijn we niet gewoon in deze huiselijke kringen. Enige verklaring ware wenselijk, kan ik vermoeden.

Broodjes, koffiekoeken, taarten, de oogst van de bakles en dies meer, beginnen te circuleren en hun weg te vinden bij mijn buren, die het met veel dank aanvaarden en me achteraf veel lof toewuiven als ik ze toevallig tegen kom in de lift. Da’s plezant. In die mate dat ik van mijn bovenbuur, één van de meest notoire opera-recensenten die ons land op dat gebied rijk is, een aantal “collectors items” uit haar méér dan indrukwekkende CD-collectie in mijn brievenbus vond. Lees: “wat twee “Javanaiskes” toch al niet kunnen opleveren”. Waaronder een wondermooie, oer-zuivere Italiaanse uitvoering van “La Traviata” van Verdi. Met Eteri Gvavaza, José Cura en Rolando Panerai en om het helemaal rond te maken met het Nationaal koor en orkest van de RAI. Da’s hevig en héél veel moois voor een vrijdagavond, geef toe.

Ook het gebak gaat dezelfde richting uit, zo eentje wat ik al een tijdje wou uitproberen, dit speciale brood met roots in het Franse Alsace – hoewel het ook gekend is in Oostenrijk en Duitsland, weze het dan eerder zoet. Rijk en moeilijk beestje dus, benieuwd wat het resultaat morgen geven zal – als er tenminste succesrijk kan aangesneden worden. Vooral omdat ik het natuurlijk alwéér niet laten kon om het oorspronkelijke recept lichtelijk aan te passen. Zal ik dan nooit leren trouw te zijn aan de geboekstaafde richtlijnen?

Ergens zo tussen brood en cake, en dat is altijd delicaat om doen. Boter, eieren, melk… niet bepaald eenvoudige partners in een deegbereiding. Of zou het dan toch de tulband-vorm geweest zijn die me in de onweerstaanbare verleiding bracht?

Hoe dan ook, stevig aangemoedigd door de erg vitale uitvoering van Verdi’s Traviata:

Deeg

• 680 gr harde witte tarwe
• 12 gr zout
• 20 gr verse gist
• 5 eieren, losgeklopt
• 150 gr malse, ongezouten boter
• 150 ml half volle melk
• 3 gr zwarte peper uit de molen

Voorbereiding en vulling

1) Gist

Neem 5 EL van de melk en los er de gist in op, samen met 1 EL bloem en een mespuntje suiker. Laat afgedekt 20 minuten op een warme plaats inwerken, tot het begint te schuimen.

2) Vulling

• 1 fijn gesnipperde ui
• 150 gr gerookte spekblokjes
• 100 gr Pecan-noten
• 150 gr oude, geraspte Cheddar

Laat de ui en spekblokjes op hevig vuur in wat olijfolie kleuren. Wentel ze in wat bloem en voeg er de gehakte Pecan-noten aan toe. Laat volledig afkoelen. Roer er dan de geraspte kaas onder.

Werkwijze

• Zeef de bloem in een grote mengbeker
• Giet het werkende gistmengsel in een kuiltje in de bloem, dek toe en laat nog even staan
• Start het kneden en voeg de opgeklopte eieren toe, dan het zout, de peper en de boter
• Voeg de melk toe tot het deeg tot een vrij vast beslag gevormd wordt (de “natheid” van het deeg moet je zelf aanvoelen tijdens het kneden)
• Gebruik een spatel om het deeg wat op te bollen en laat in de mengkom 60 minuten goed afgedekt op een warme plaats rijzen

• Sla het deeg door en meng er de ui, spekjes, noten en de kaas onder
• 15 minuten rusten onder een vochtige handdoek

• Tulband-vorm (doornsnede 23 cm) goed invetten met boter
• Leg op de bodem een tiental volledige Pecan-noten
• Stort het deeg er bovenop en laat opnieuw 15 minuten rusten alvorens het in rijs te steken

• Hoofdrijs: 60 minuten goed afgedekt op een warme plaats.

Verwarm de oven voor op 200 graden, plaats het brood onderaan en bak het  gedurende 45 minuten

Haal het uit de oven en laat het nog een 10-tal minuten verder garen in de vorm alvorens het omgekeerd op een taartrooster te storten en volledig te laten afkoelen.

• PS: Wie de naam van dit brood deftig en correct kan uitspreken, krijgt een volwaardig stuk kado!
• PS2: Inderdaad reuzegroot geworden, dit modest-stoere broodje. Volgende keer 500 gr bloem en 4 eieren zal ruim volstaan…
• PS3: In die optiek hoop ik morgen wat volk tegen te komen hier in de lift 🙂