De broodoven even op koud gelaten, tijd voor wat afwisseling op het blogje. Voor enkele kleine, eenvoudige gerechtjes die misschien zelfs inspirerend kunnen werken voor diegenen onder ons die op een simpele, edoch lekkere manier de jaaroverstap willen maken. Of gewoon voor ergens tijdens de week, op een verloren avond, als het vlug moet gaan in de keuken en toch nét dat tandje bovenop de gewone dagschotel wil zijn, het gerecht uit het diepvriesvak vermeden, of “jésuuuus, alwéér kip met appelmoes?!”

Deze kleine pasta-bereiding met funghi is eerlijk lekker – vind ik toch – maar ik moet toegeven dat het welslagen van menig gerecht nog steeds zijn oorsprong vindt in de juiste keuze van de basis ingrediënten, iets wat we hier ten huize al vaker hebben gehoord.

Toegegeven, het voorrecht is “all mine” van te gaan snuisteren bij de Limburgse Italianen en zo elke ontdekkingstocht te laten uitmonden in nieuwe combinaties. Met een heel klein beetje culinaire passie en inspiratie is de stap naar een smakelijk gerecht dan écht niet groot of risicovol om te nemen.

De pasta van Molino Umberto – gekocht bij Da Juliana – is naar mijn bescheiden mening een hemels geschenk – al moet je er voor een keer de prijs bijnemen. Je hebt er verschillende versies in, ik stopte de Caserecce in de winkelmand. Er zijn zo van die moment dat elke keuze goed is, al is 5,50 euro voor een pakje pasta niet niks natuurlijk.

Nodig

• 250 gr gemengde paddenstoelen: witte champignon, Chataigne, Champignon de Paris, Cantharel, oesterzwam…
• 3 teentjes roze look
• 4 EL zure room
• 100 gr verse bladspinazie
• 5 takjes bladpeterselie
• Schilfers Pecorino
• Zwarte peper uit de molen en grof zout, naar smaak

Werkwijze

• Snipper de teentjes look fijn en bak ze heel even aan in wat olijfolie
• Voeg er de gewassen spinazie bij en laat kort aanstoven
• Zet het vuur hoog en doe er de paddenstoelen bij (de gevleugelde Franse uitspraak indachtig: “le champignon se traîte court et vigoureusement”)
• Bak dus gedurende ongeveer 5 minuutjes tot de paddenstoelen beginnen te kleuren, maar hun vocht nog niet verliezen
• Strooi er de grof gesneden bladpeterselie over
• Blus met een 4-tal EL zure room en laat kort inkoken, tot de room dikt
• Meng onder de vers gekookte pasta en zet nog héél even op het vuur
• Schep in een warm diep bord, trek met de dunschiller lange repen van de Pecorino en strooi ze erover
• Versier met een eenvoudig blad spinazie en serveer meteen

PS1: je kan wat fijngesneden stukjes Pancetta, Speck of Proscuito meebakken met de look, maar persoonlijk vind ik dat niet echt nodig, om de fijne smaak van de paddenstoelen niet te overheersen met de zoute smaak van het vlees.

PS2: Deze pasta in een tweede bereiding klaar gemaakt voor “onverwacht vrienden die blijven eten” – na een stevige, ondergesneeuwde boswandeling – met een verse tomatensaus, een uitje, paar teentjes look. Ook best niet te versmaden, achteraf te merken aan de gelikte borden. Of zou dat zuiver door de frisse wandeling komen?

PS3: La Casa in Collina is een zalig-romantische wijn. Ik koop er gemiddeld een of twee flessen per jaar van, niet omdat hij zo gruwelijk duur is, verre van in feite, maar omdat het zo’n elegante, zuivere, gecorseerde en toch subtiele Barbaresco is. Die hoort alleen zo ergens op het einde van het jaar op tafel te komen, of als zelfverwennerij voor als het  eventjes gepermitteerd – of nodig – is.