Ze is al op, deze hartige groententaart, net zoals de eerste dag van ons nieuwe jaar er alweer op zit. We zijn terug vertrokken, voor een jaar lang verwachtingen, verlangens, hoop en verrassingen. Zal het deeg vlot rijzen, lukt het me om thuis een perfect bladerdeeg samen te stellen, blijven mijn jongens Harry en Gerhard het goed doen, zou er dan toch een nieuwe oven komen, vind ik ad ultimo hier of daar toch nog een bakkerscursus waar ik me kan bij aansluiten…?

Nieuwjaarsavond was best wel gezellig, al heb ik me uiteraard niet gewaagd aan het buiten-huiselijke vertier, het spetterende vuurwerk, de volgeladen balzalen en de nieuwjaarswensen on the spot die maar al te vaak op dat moment niet meer zo echt verstaanbaar klinken. Dat laat ik aan de jeugd, alles op zijn tijd. Deze morgen was ik al fris gewassen en geschoren toen ik mijn buurman hoorde thuiskomen, duidelijk op zoek naar dat éne en ware, verlossende sleutelgat. Neen, dat hebben we gehad, het is du vécu uit de vorige eeuw. Met andere woorden, ook op de laatste avond van 2014 stond hier de oven aan. Je bent die hard of je bent het niet.

Gezien elke eerste dag van het jaar toch wel wat feestelijk hoort te zijn en bij dierbaar gezelschap doorgebracht wordt, werd mijn eigenste bestemming Westkapelle aan Zee – de meest trouwe volgster van dit blogje kàn niet anders dan alle eer verdienen. En kan een bescheiden bakkersjongen dan schaamteloos “arriveren” zonder gebak? Neen, dat kan niet. Het is ronduit not done en het zou tegen elke verwachting in zijn. Dus de taart, samen met een pistachebrood en nog een restje vijgenbrood, hebben hun weg gevonden ergens aan de kustlijn van dit land.

Om de komende dagen wat op een stevige leest te schoeien – na al de overdaad die de dierbare volgers ongetwijfeld ten dele is gevallen – vlug even het recept van deze eenvoudige, hartige groententaart – letterlijk en figuurlijk om alweer goed uit de startblokken te gaan in dit vers bebloemde en ongerezen deegstuk, wat 2015 voorlopig nog is.

Deeg

Je kan een rol zand- of bladerdeeg uit het rek van de supermarkt plukken, maar het is niet zo moeilijk om een zanddeegje zelf in mekaar te steken:

• 200 gr witte bloem
• 100 gr koude boter, in stukjes
• 40 – 50 ml koud water
• Snuif zout
• Facultatief: 1 eidooier

Meng goed doch niet te lang tot een homogene bal, wentel die in plasticfolie en laat  minstens twee uur in de koelkast rusten. Met de deegrol uitrollen tot een flap op het goed bebloemd werkvlak en er een ronde bakvorm (22 cm) mee bekleden. Bodem inprikken met een vork. Gedurende 15 à 20 minuten “en blanc” afbakken in een oven van 200 graden.

Vulling

• 200 gr verse bladspinazie, kort gestoofd en grof gehakt
• 100 gr Chorizo, in kleine stukjes versneden
• 50 gr verbrokkelde Roquefort
• 50 gr Pecan-noten
• 100 gr kerstomaatjes, in vier gesneden
• 50 gr gemalen Parmezaanse kaas
• 2 volledige eieren + 1 eiwit
• 200 ml verse room
• P&Z (doch wees hier voorzichtig mee, gezien de zoute ingrediënten)

• Mix de eieren en het eiwit tot een luchtig omelet, voeg dan de room toe
• Schep er al de ingrediënten – met uitzondering van de Roquefort – door en roer goed
• Giet het mengsel in de taartbodem
• Brokkel er willekeurig de Roquefort over
• Strijk de randen in met opgeklopt ei en wat water
• Bak gedurende 35 à 40 minuten in een oven van 180 à 200 graden (bedek eventueel met wat aluminiumfolie)
• Laat gedeeltelijk afkoelen in de bakvorm, ontvorm en laat volledig afkoelen op een rooster.

Bij deze. Eerste berichtje van dit jaar. In de hoop…