Dat was ze dan alweer, de voorlaatste les – wat mij betreft althans. Een heel menu, er lijken wel eindejaarsfeesten in het vooruitzicht 🙂

Het deegje van de Pain à la Grecque geef ik een volgende keer met permissie mee, ben er zeker van dat er onder de volgers fervente liefhebbers van dit gebak te vinden zijn. Bloch toverde ze tot legendarische lekkernij met bruine suiker, wij hebben witte gebruikt. Echt eenvoudig om te maken is het niet en je moet er knap wat geduld mee hebben. Maar boeiend, en uiteraard the real thing. Het was mijn leeuwenaandeel voor de avond, zodat er vier grote stukken uit de oven kwamen die – in kleinere parten versneden – gretig in de tassen van de deelnemers mee naar huis gingen.

De Charlotte-taart met frambozen is opnieuw een kunstige constructie, te maken met precisie en vaardigheid – een taak waar mijn bakkersmaten K. en A. zich eens te meer feilloos van wisten de kwijten. Tot zelfs de “boudoirs” toe. En ja, er staat hier zo’n volwaardig exemplaar in mijn koelkast verder op te stijven, benieuwd wie ik dààr morgen blij mee maken kan. Tiens, zouden er al noeste reizigers terug in het land zijn?

Worstenbroodjes was weeral eerder mijn ding, met twee verschillende gehaktvullingen, aardig gekruid en perfect passend bij deze tijd van het jaar én het ijzige klimaat. Licht opgewarmd in de oven zijn deze versies – met bladerdeeg – ronduit onweerstaanbaar. De techniek is me nu duidelijk, dus de gelegenheid mag niet al te ver weg zijn om ze dra uit de huiselijke oven te halen.

Waarmee het officiële bakkersjaar bij deze alweer vrij calorierijk en zelfs abundant is ingezet. Volgende week nog één les te gaan, en dan wordt het blogje weer een en al soberheid…