Tags

,

Er staat hier vanaf vandaag een werkloze taartdoos op overschot, zo goed als nieuw, slechts 17 keer gebruikt. Wie ze wil mag ze komen halen, komt niet meer van pas. Of misschien toch, wie weet, later, als de Edele Kunst Der Patisserie me in de hielen zou bijten. Kan gebeuren, never say never.

Waarmee de laatste bakkersles er op zit. Afgesloten in Zoet Majeur, letterlijk en figuurlijk. De chocolade werd rijkelijk en glanzend gesmolten, eiwitten in pieken geslagen, room kreeg van de klopper, om op die manier aan de Tarte Royale geboorte te geven. Afgewerkt met Madeira-koekjes, een vers gebakken biscuit – bien trempé in de Grand Marnier – en waarom ook niet, chocoladeschilfers. Deze aanlokkelijke taart is ontegensprekelijk haar naam waardig en kan onmogelijk misstaan op een vorstelijke tafel. Vandaag staat ze even in deze vitrine.

Tarte RoyaleTarte RoyaleTarte RoyaleTarte Royale

Het Zwitsers brood was oorspronkelijk niet gepland in het lesrooster, maar ik vond het persoonlijk wel fijn dat het ad ultimo nog vlug toegevoegd werd. Wat er zo Zwitsers aan is, weten we eigenlijk niet zo goed, maar het is wel een boeiend, vrij primair brood: roggebloem, volkoren en een beetje witte tarwe. 50/50 melk en water, gist en zout. Geen boter. Een deegje om de tanden in te zetten en knedersgeweld op los te laten, de rogge liet zich eens te meer niet al te makkelijk doen. Recept volgt binnenkort, want dit wil ik nog wel eens een beurt geven.

Zwitsers broodZwitsers broodZwitsers brood

En daarmee hebben we alle lessen gehad, het zit er op, vanaf nu op dinsdag niet meer nieuwsgierig op het blogje neuzen, waarde volgers én vooral liefhebbers van grandioze taarten, want – geef toe – van een hogere klasse waren ze wel. En alle eer hiervoor andermaal en een laatste keer aan mijn bakkersmaten, dames die op dàt gebied alvast van wanten weten.

Van de broden en broodjes maak ik een inventaris in mijn receptenboek, ze komen zeker nog wel eens terug. Wat knepen links en rechts, een nieuwe mengeling, een techniekje erbij… het heeft me allemaal samen toch weer een stapje dichter bij de heuse bakkersstiel gebracht. Wat ik volgende week op maandag avond ga doen, weet ik nog niet zo goed. Alhoewel…

Aan mijn juf, mijn bakkersmaten en mijn klasgenoten: voor het geval jullie al dan niet toevallig op dit blogje zouden terecht komen: thanks voor de fijne tijd, het leuk samen-werken en uiteraard aan allen nog een lange, mooie en vooral smakelijke bakkerscarrière gewenst!

13/01/2015

Inmiddels “prijkt” de taart, letterlijk en figuurlijk. Doet zelfs wat denken aan een of ander klassiek stilleven, secuur met de hand geborsteld. Commentaren worden bespaard, ze zijn namelijk té liederlijk…

Tarte RoyaleTarte Royale