Weinig woorden, en zeker geen gebak, ook al is het maandagavond. Ik neem, op mijn eigen eigenzinnige manier, afscheid van broer Ludo. Voorgoed en voor altijd.
Zal ik een teder gedichtje opzoeken? Of een link naar een zalvend stukje Bach? Of vertellen hoe het was, dat leven van ons? De laatste rolstoelwandeling misschien? Of zeggen dat ik nog zoveel boterkoeken en taarten wou bakken om zondag mee te brengen?
Hoeft niet. Niet meer. Het hoort zelfs niet op een blog of op een Facebook, het hoort een plaats te krijgen waar het hoort, waar jij hoort, diep in mijn hart. Maar eerlijk, onder ons, zomaar doodgaan, dat doe je toch niet?
Slaapwel broer. Doe het goed verder. Dat beloof ik zelf ook te doen, echt waar. Laten we gewoon zo afspreken.
La Toille Ciree 
Godtoch Danny, zo onverwacht !
Gisteren nog samen gefilosofeerd over zovele dingen …..nergens bezorgdheid te bespeuren ivm je broer of zijn gezondheid ….
Wat kan het leven toch rare toeren spelen…
Maar alle warmte, genegenheid, betrokkenheid, ja , liefde die jij betoond hebt aan je broer, zullen als een dons rond hem meegegaan zijn.
Ben zeker dat hij je gadeslaat , waar hij ook is.
Een broer zoals jij, wordt niet meer gemaakt .
Ik voel met je mee, Cher Ami.
Ach Danny, we hadden het er laatst nog over hoe je hem zou missen. Nooit gedacht dat het zo vlug zou gebeuren. Woorden van troost bestaan niet. Maar toch weten we allemaal dat Ludo nu ‘over zijn lijden is’. Voor jou een leegte die met herinneringen opgevuld moet geraken. Hou je sterk en je weet waar je altijd een luisterend oor kunt vinden.
We denken heel speciaal aan jou en Ludo.
Ja, Danny…., zo onverwachts. Gisteren morgen nog aan de telefoon, wat nakaarten over het aangename weekend en dan s’ avonds zo’n slecht nieuws. Je zal het missen, alhoewel niet evident, je zondagen naar Ludo, geladen met taarten, koeken, nog een pull voor Ludo,…… . Zo kennen we jou Danny en dat siert jou enorm.
Ik wens je veel ‘courage’ met het verlies van Ludo maar hoop en vermoed dat je het zeker een plaats zal geven in je leven.
Veel liefs en een dikke knuffel.
De troostende knuffel heb je al gekregen in levende lijve al besef ik wel dat dat slechts een magere troost is. Ludo mocht boffen met een broer zoals jij! En jij hebt een pak mooie herinneringen aan je liefste broer Ludo. Hou je goed. Je weet ons te vinden voor een babbel, even uitwaaien aan zee, een lekker glaasje wijn… Alles wat het verdriet enigszins draaglijk kan maken. Kus, Nanne
Danny, zo onverwacht, ik weet gewoon niet wat te zeggen, vergeet niet Ludo had een broer uit duizend, koester je herinneringen en ik hoop dat je alles een plaatsje kunt geven.
Och lieverd heel veel sterkte de komende tijd en als ik ook maar iets kan doen voor je laat het dan weten.
Danny, dat is wel even schrikken. Mijn oprechte deelneming en sterkte in deze moeilijke tijd. Ik denk aan je.