Vermits nieuwe bloemsoorten altijd wel aanzetten tot drieste bakpogingen, en er ergens toch zo nog wat het idee zat te broeden om heuse peperkoek te bakken, leende de zuiver witte tarwebloem van Gooik zich naar mijn bescheiden mening om dit hemels zoete gebak uit te proberen.

Lees wel: uitproberen, want the taste of the pudding is pas morgen, als ie netjes afgekoeld is en wie weet het ontbijt van maandagochtend kan opvrolijken. Fingers crossed. (Het is in feite een receptje van op school, maar toen was ik er niet). En toegegeven, peperkoek heeft iets “winters”, al is een sneetje bij de koffie in feite het ganse jaar een doorsmakertje – dacht ik toch.

Voorlopig nog eenvoudig met witte tarwe, meteen de regelrechte peperkoek volgens de regels van de kunst gaan bakken met fijne rogge, leek me een al te drieste aanpak. Maar dat komt nog, ik kan het nu al voelen.

Vorm en uitzicht hadden wat beter gekund, maar de afgeplukte brokjes van het resultaat na bakken – kon het niet laten – zijn alvast veelbelovend.

Deeg

• 300 gr witte tarwe, gezeefd
• 185 gr kandijsuiker
• 15 gr bakpoeder
• 5 gr speculaaskruiden
• 1 snuifje zout
• 250 ml lauwe, volle melk
• 5 EL lopende honing
• 50 gr parelsuiker + wat extra voor de afwerking

Werkwijze

• Verwarm de melk tot lauw en los er de honing in op
• Meng de gezeefde bloem met de kandijsuiker, de speculaaskruiden, het snuifje zout en het bakpoeder
• Gebruik de K van de robot en meng goed tot er een luchtig beslag ontstaat

• Meng de parelsuiker met een spatel onder het beslag
• Bekleed een cakevorm met bakpapier en giet er het mengsel in
• Bestrooi als afwerking met nog wat parelsuiker
• Bak gedurende 40 minuten in een oven van 180 graden
• Laat afkoelen in de bakvorm en ontvorm

En geloof het of niet, ondanks de drukte in het bakkersatelier was er nog tijd over om op een bankje in de zon aan de Leie-oevers te verzinken in de spannende Gajto Gazdanov, “Het fantoom van Alexander Wolf”