Stressy bakavondje gehad, ben pompaf. Mijn compagnon was er niet dus ik stond er alleen voor. Thuis in de huiselijke keuken is dat meestal wel zo, maar de voorgeschotelde receptjes vanavond waren nu niet bepaald van het type “laat-ons-vlug-een-gebakje-in-mekaar-steken”.

Gelukkig kon de chocoladetaart overgelaten worden aan erg solidaire klasgenoten, dus daar heb ik dus geen enkel aandeel in – twéé zo”n knoerten van recepten afhaspelen krijg je nu eenmaal niet gedaan zonder team work. Witte chocolade en fel opgeklopte room, Amaretti-koekjes als bodem en passievruchtengelei als afwerking. En streepjes donkere chocolade, kunstig neergezet door bakkersmaten E. & K.

Danoise koeken daarentegen volledig van eigen hand en compleet op mijn eentje uitgezongen. Met zelfgemaakt bladerdeeg dan nog wel. Vandaar de stress dus.

Het toeren ging redelijk, maar ik geraakte mijn tel kwijt. En mijn verdeling van 1/3^de en 2/3^de met de toerboter ging in het begin ook al de mist in. Me zelden zo moeten concentreren op een deeg. Al bij al dan toch nog goed gekomen – mits hier en daar een correctie van de bereidwillige juf én sympathieke klasgenoten – en zopas ééntje geproefd: grenzeloos lekker.

Met een toch wel complexe hazelnootfrangipane, een Danoise met walnoten en krenten en fondantsuiker en geschaafde amandelnoten en een vlokje pasteibakkersroom om het helemaal àf te maken. Nooit steek ik op een onbewaakte ochtend nog achteloos een boterkoekje in de mond zonder zwaar in respect te gaan voor de nachtelijke bakkers….