Het is hier al violet wat de klok slaat, gisteren op de markt in Nyons zelfs de befaamde “Artichaut Violet de Provence” gevonden, verkocht “en botte”. Ze zijn aardig wat kleiner dan hun grote broers, zodat je er als met een boeket oversized bloemen  mee thuis kan komen. Het is moeilijker om in deze streek aan een potje goede mosterd te geraken om de vinaigrette mee te maken, dan aan eender welke groente of fruit die gul uit de aarde komen.

Een volledige (bio)-citroen in grove stukken gesneden aan het kookwater toevoegen en wat grof zout, en na een halfuurtje staat er een dampend en gezond apero-hapje op tafel. Méér moet het alweer niet zijn.

Het zonnige micro-reisverslag heeft vandaag anderzijds een ernstige deuk gekregen: kort rond de middag kwam er een stevige Mistral opzetten, vergezeld van een “chûte” van de temperaturen en vrij hevige regens. Van de “locals” vernomen dat die Mistral toch wel een bijzonder trekje heeft: het is een 3-6-9, wat wil zeggen, na 3 dagen niet voorbij, komen er opnieuw 3 dagen bij, en zo tot 9. Wonderbaarlijk… Montélimar in een druilerige regen, het was eens wat anders. Zwembadje in de tuin ligt er wat troosteloos bij, maar de Provençaalse wijnboeren zijn er vrij gerust in: morgen terug 26 graden, wist de charmante uitbaatster van “Domaine de la Prévosse” in Valréas ons te vertellen. Even charmant als haar wijnen overigens, als uitstekend gezelschap bij zowel de artisjok als de Chèvre Saint Félicien en de Crottin D’Antan.

De “pain de Vigne” vanop de markt wordt per gewicht verkocht – lijkt me stukken logischer dan een vaste prijs voor één brood.

En zo is er voor alles wel een goede richting of wending te vinden in dit land, vooral in ons dorp waar het immer rustig en peisvol blijft. Wat fotootjes erbij, met het volledig gerestaureerde huis van onze overburen bijvoorbeeld, juist voor de sfeer.