“Pas évident”, zo’n vakantie in de Drôme in schril contrast te moeten ervaren met het Belgenland, land van files, grijze hemel en hoe dan ook – het valt me nu meer op dan anders – land van haast onmetelijke chaos. Of komt dat door 11 dagen door Frankrijk te rijden en niet één keer wegenwerken tegen te komen, omleidingen, obstructies allerhande en dies meer? Of zou het de impressie van peis en de vree zijn van de kleine, authentieke dorpjes, met hun stenen huizen en kleurrijk geschilderde zonneluikjes? Of langs de koele rekken van Delhaize lopen en denken aan de overtuigde verkopers van artisanale producten onder de platanen?

Om het frêle gevoel toch nog een heel klein beetje vast te houden, een broodje van haast zuivere Franse origine, de ingrediënten met enige schalkse fierheid netjes uitgestald op mijn nagelnieuwe toile cirée (met kersenmotief) vanop de markt van Vaison la Romaine.

Wat in het broodje verwerkt werd, is ver te zoeken, én niet te vinden op Google, en dàt vind ik pas super plezant, zo van die producten die het internet nog niet gehaald hebben. De goudkleurige olijfolie komt van bij een stoere paysan, die me wist te vertellen dat het niet zo bijster goed gaat: échte, zuivere olie van de knoestige olijfboom wordt zelfs in Frankrijk schaars, als de nakende zomer niet wil meezitten. Voelbare bezorgdheid van de mens die nog met “le terroir” bezig is: “les arbres sont bien fleuris, mais il faut le soleil pour faire une bonne récolte… “ – het Provençaalse accent moet je er zelf bij denken.

Het meel komt uit een heel oud winkeltje in Nyons, ze scheppen het met gulle hand uit grote zakken. Oorsprong is te vinden op de akkers van Volvent, niet zo echt ver van Dieulefit.

En de zwarte olijven en het lepeltje tomatentapenade komen van bij een enthousiaste verkoopster die met gulle lach, zwier en verve haar producten wist aan te prijzen op de dinsdagmarkt van Vaison. Terecht, wat mij betreft, want er blijft geen schep meer van over.

De honing van Bernard Tonnaire is er eentje van kastanje bloesem, zoek deze apiculteur maar op, niet te vinden, alleen op de bruisende woensdagmarkt van Sainte Cécile les Vignes, ook wel “la porte de la Provence” genoemd – je weet wel, zo’n dorpje om nooit meer uit weg te willen.  En wat heb ik nu al vreselijk veel spijt dat ik slechts één potje meegebracht heb…

Verzuchten. En een broodje wat je slechts één keer kan maken….Hoewel, ça vaut le détour!

Recept

• 250 gr Complète Volvent (voltarwe)
  
• 300 gr Claire type 80 de Saint Gal
• 11 gr droge gist
• 320 ml lauw water
• 12 gr grof zeezout
• 1 EL honing Tonnaire
• 50 ml olijfolie Travaillan
• 20 zwarte, ontpitte olijven
• 2 EL tomatentapenade

Werkwijze

• Weeg de meelsoorten af en meng ze met de droge gist
• Doe er het water bij en start het kneden
• Olie toevoegen, de lepel honing en dan het zout
• Als het deeg al goed vorm heeft, de tapenade en de olijven erbij doen
• Kneed in het totaal 12 minuten met de robot, daarna nog 5 minuten manueel
• Laat het deegstuk 10 minuten rusten onder een vochtige handdoek
• Schep het in een geoliede metalen kom en laat 45 minuten in eerste rijs
• Sla het door, plooi het langs drie zijden, rol en bol het kort op
• Rol het deegstuk uit met een deegrol, met druk op het middelste gedeelte, zodat de randen merkbaar dikker zijn
• Wrijf in met wat water en plooi in twee
• Laat het opnieuw 10 minuten rusten onder een vochtige handdoek
• Bestrooi met wat Type 80 bloem, schik op de bakplaat en geef een tweede rijs van 60 minuten

Verwarm de warmteluchtoven voor op 230 graden, schuif het deegstuk er in en verlaag de temperatuur meteen naar 210 graden. Bak gedurende 25 à 30 minuten en laat afkoelen op een rooster

En op een of andere markt – heel ver weg van Twitter, Facebook en andere stressy hard sellers – kan het ook zo: