Ik heb het hier eergisteren niet luidop durven zeggen, maar had van de Foire de Duinkerke ook een fors stuk Saucisson d’Auvergne meegebracht. De rasechte Fransman pur sang met getaande huid, Alpinopet en grijze borstelsnor achter het rijk gevulde kraam had hoegenaamd niet veel moeite om me tot aankoop zijner producten te overtuigen, echt niet. Toen ik zag hoe hij zijn mes zette in een mooi gerijpt en bevestigend voorgeproefd en goedgekeurd worstenexemplaar, dacht ik “there we go again...” En ja, wat had je anders gedacht: “et avec ceci, monsieur…?”

Genoemd specimen kwam eerder al smakelijk van pas bij den aperitief en vermits er niet meteen opnieuw dergelijke momenten op de onmiddellijke planning staan, wordt het saldo-worst vanavond verwerkt in een fantasierijk broodje.

De dierbare volgers – bedankt trouwens dat jullie met z’n allen zo flink terug op post zijn! Is me zowaar bijzonder hartverwarmend. Leuke vaststelling overigens: de ovens op temperatuur en hop, daar zijn de bakkersvrienden terug :-)) – gaan abusievelijk veronderstellen dat ik met een heuse bestelwagen volgeladen van Duinkerke ben huiswaarts gekeerd, hoewel niets minder waar is. Wél waar is dat er ook een paar potjes overheerlijke honing uit de Pyreneeën deel uitmaakte van mijn ter plekke veroverde buit. EN dat ik zondag op de bio-markt hier om de hoek om groenten ging bij Arno van ’t Ambrozijn en een crotin bij de vrolijke geitenboer uit Beernem, die écht wel hele lekkere lokale kaasjes maakt. De eer is dus niet volledig aan onze zuiderburen, restons chauvin, quand même!

Allemaal samen erg inspirerend dus om inventief en met de cadans van het vallend blad systematisch aan de slag te gaan:

Deeg

• 120 gr fijn roggemeel
• 380 gr harde witte tarwebloem
• 10 gr zeezout
• 10 gr droge gist
• 20 ml betere olijfolie
• 270 ml lauw water
• 60 ml zure room

Vulling

• 100 gr Saucisson d’Auvergne, in kleine stukjes versneden
• 100 gr verse geitenkaas (uut Beernem)
• 100 gr crotin de chèvre (uut Beernem)
• 2 EL semi-vaste honing (uut de Pyreneeën)
• 2 EL zure room
• 1 flinke snuif zeer fijn gemalen zwarte peper

Plet met een vork alle ingrediënten stevig door mekaar, tot er een vrij smeerbare pasta ontstaat

Werkwijze

• Start het kneden door eerst de zure room toe te voegen, daarna het water, olijfolie en tenslotte het zout
• Kneed 7 minuten machinaal, daarna nog 8 à 10 minuten met de hand. Het is een redelijk taai deeg, voeg druppelsgewijs wat water toe indien nodig (let op: door de tarwe gaat het heel vlug kleverig worden!)
• Bol kort op, laat 10 minuten rusten en geef een eerste rijs van 30 minuten
• Sla het deegstuk door, vouw en plooi het, rol op, bol op en sla terug plat. Rol zo rechthoekig mogelijk uit met een deegrol tot een dikte van 1 cm en een lengte van ongeveer 50 cm
• Laat 5 minuten rusten onder een vochtige handdoek
• Strijk de vulling over het gehele oppervlak
• Smeer er de 2 EL honing bovenop
• (kruidenliefhebbers kunnen hier wat gedroogde tijm, lavendel of zelfs salie over strooien)
• Rol in de lengte stevig op, en sluit de flap met een beetje water over de ganse lengte
• Laat 10 minuten rusten
• Snijd in zes gelijke stukken, en schik deze in een beboterde en bebloemde stalen bakvorm
• Geef een tweede rijs van 90 minuten, goed afgedekt op een warme en tochtvrije plaats

• Klop een eierdooier flink op met wat water en borstel de bovenzijde van het brood hiermee in.
• Verwarm de heteluchtoven voor tot 230 graden. Schuif het brood er in en daal de temperatuur na 10 minuten naar 210 graden. Bak af gedurende 35 à 40 minuten
• Haal uit de oven, bestrijk met een blokje koude boter voor de glans, ontvorm meteen en laat volledig afkoelen op een rooster.

Waarmee mijn tweede bakavond van het seizoen er op zit. Beloftevol en alweer plezant. En zeggen dat er gepiekerd wordt over peperkoek, echt waar.