Kort, saai en mager blogje voor een zondagavond, bijna net niet maar tenslotte dan toch maar net wel: het receptje van de Zuiderse Focaccia van gisteren werd zéér gesmaakt en was – in alle bescheidenheid vermeld – bijzonder geslaagd. Het krijgt een ster. Als ik ooit zonder werk val, doe ik een Focaccia-winkeltje, de beste van uren in de omtrek. Ik bak er 10 per dag, die ik verkoop aan 12,75 euro per stuk (het zijn grote en er zit héél veel in, ook Liefde :-)) en dat gedurende 6 dagen per week. De zondag rust ik, ga fietsen of bak ik taart of cake. Great. Moesten fiscus, de vakbond, het ethisch comité, de beroepsverenigingen, de wet op de hygiëne-controle en de BTW het toelaten, ik twijfelde geen seconde.

Het huis was hier zingend van vreugdevol geurend gebak gisteravond, en deze morgen stond het ronduit te pronken. Ik heb er een papiertje rond gedaan en ben het gaan leveren bij vrienden in Brugge, die het verrast doch dankbaar wisten te aanvaarden. Zo’n dingen ga je natuurlijk afgeven rond het uur van de middag of een ander maaltijdmoment, zodat men niet anders kan dan zeggen: “zet u. Stukje mee-eten? Allez, hou u niet in.” Waarvan akte. Daarna flinke wandeling langs de Damse Vaart in Oostkerke – camera niet bij, anders had ik dit berichtje extra kunnen spekken met sfeervolle foto’s. Maar nu ik mijn afzetgebied toch serieus aan het vergroten ben, is daar binnenkort wel weer kans toe.

Het deeg is een copy-paste van gisteren, echt wel heel soepel en elegant met die Semola en olijfolie, zolang je het maar voldoende lang en warm weet te kneden en daarna behoorlijk laat rusten en rijzen, voorzien van een filmpje olijfolie.

De techniek van het samenstellen is me vandaag echter meters beter gelukt (gisteren was het toch even zwoegen door het versteken en verleggen van het deegstuk). Dit keer heb ik gewoon na de eerste rijs het deeg klassiek doorgeslagen, en daar meteen alle ingrediënten op verdeeld. Tomaatjes, olijven, Serrano en de bieslook, allemaal grof versneden en in plaats van te wentelen in bloem, een paar flinke EL gemalen Parmezaan gebruikt. Dat doe je best vooraf, zodat de olie wat kan verzadigen.

De vulling licht induwen in het deeg, dan links en rechts toevouwen, daarna van boven naar binnen en vast oprollen. En vanaf dan stevig doch voorzichtig opbollen. Dat werkt stukken beter dan het versnijden en verleggen. Bakplaat voorbereiden en de deegbal met hand en kneukels plat duwen. Rusten, rijzen, beetje olijfolie en grof zout erover en klaar om in de oven te schuiven.

Was er dermate mee begaan dat ik helaas vergat foto’s te maken van de vouwtechniek.

De Belgische economie zwak en op zijn retour? Nee hoor, beetje inventieve Focaccia’s bakken en het komt allemaal wel weer goed 🙂