Een woensdagavond die in het lijf zit als een zondag, moest ik het ooit ergens min of meer voor het zeggen hebben, mag elke werkweek wel op deze manier doormidden gesneden worden. Niet één enkele gezette overheid in onze pedaal-loze en tilt-draaiende Europese Gemeenschap heeft daar natuurlijk oren naar, dus we houden het bij een eenmalig feit in deze warmste novembermaand sinds de eeuwwisseling of eerder.
En een dag van de Last Post, ook in en om eigen huisje weltevree, weze het dan niet oorlogse toestanden, neen, gewoon de zondag-woensdag afronden met wat kneedwerk op het keukenaanrecht. En het grijs van de dag wat verteren aan de bakoven. Hoewel, nu de herfst wankelend op haar hoogste pumps elegant naar de winter aan het tippelen is, zijn er altijd wel dingen te doen die oh zo typisch bij een vrije dag horen: het batterijtje van mijn bak-klokje vervangen bijvoorbeeld (vorig jaar in Maastricht gekocht), of de keukenhanddoeken eindelijk in een kookwas droppen of verzonken in een palet aan gedachten een lange nordic-wandeling maken langs de mooie dijken van Breskens en Philiphine– juist, het mosselparadijs bij uitstek, voor elke goed geaarde Vlaming, net over de landsgrens.
Nu soit, liederlijkheid is niet meteen aan de orde als de avondlijke vingers dan toch nog de kriebels krijgen voor een portie héél leuk en aangenaam deeg, vooral met een bekentenis van de puurste en de zuiverste eerlijkheid: ik had finaal nog 50 gram van mijn krachtpatsende Cantal over en die heb ik uitgehuwelijkt aan de zachtheid van de zure room bij de deegsamenstelling van vanavond. En geuren dat het doet.
Deeg
- 50 gr fijne rogge
- 150 gr voltarwe
- 350 gr Grano Tenero, tipo 0
- 11 gr droge gist
- 200 ml zure room
- 200 ml lauw water
- 12 gr fijn zout
- 50 gr verse boter, in blokjes en op kamertemperatuur
- 1 KL rietsuiker
- 50 gr Cantal of zeer oude kaas
- 100gr gebroken lijn- en chiazaad
Werkwijze
- Meng de bloem/meelsoorten met de droge gist en de KL suiker
- Voeg eerst de zure room toe en start het kneden
- Daarna het water, de malse boter in blokjes en het zout
- Als de deegbal zich begint te vormen: voeg de 50 gr fijn versneden stukjes kaas toe
- Kneed 8 minuten machinaal, daarna nog 7 minuten met de hand
- Bol stevig op en laat 10 minuten rusten onder een vochtige handdoek
- Schik in een bebloemde rijsmand en geef 30 minuten eerste rijs, goed afgedekt op een tochtvrije en warme plaats
- Sla het deeg door, plooi en rol op. Bol het licht op, weeg het af en steek er gelijke delen van 130 à 140 gram van (voor 9 of 10 broodjes)
- Bol de deegstukjes op en laat ze 10 minuten rusten onder een vochtige handdoek
- Doe 4 EL aardappelbloem en 4 EL fijn roggemeel in een kommetje en wentel er de deegstukjes langs alle zijden in. Snij eventueel in en schik op de voorbereide bakplaat
- Geeft een tweede rijs van 60 minuten, goed afgedekt op een warme en tochtvrije plaats
- Bak in een warmteluchtoven, voorverwarmd op 220 graden, gedurende 20 tot 25 minuten.
- Schik op een rooster en laat volledig afkoelen
La Toille Ciree 
Dat ziet er lekker en recenter uit… smakelijk !!!!
Zoals al eerder gezegd: kom ze gerust ophalen over de middag! Even een belletje en ze liggen voor je klaar 🙂
Feitelijk is Zeeuws Vlaanderen een beetje Belgisch, Schier onbereikbaar voor ons, maar vanuit Vlaanderen is het een wip. De ouderen weten nog van de smokkelroutes die er lang voor de E.G. waren.
Jammer dat je niet met de velo en een passende remorque door de tunnel kan, dus moet ik het recept van de broodjes maar even zelf proberen, voor mij met nieuwe dingen, het lijkt me lekker.
.
Zeeuws Vlaanderen en de Wester- en Oosterschelde in het algemeen, zijn al lang mijn favoriete stek Sjaak. Op drie kwartiertje rijden heb je een kustlijn die niet helemaal toegeduwd en volgestouwd staat met lelijke gebouwen, zoals in België. En heerlijke, ongerepte natuur.
Broodjes waren prima, leuk en eenvoudg receptje. Met die zure room erbij krijg je wat meer volheid en zachtheid in het kruim, en da’s mooi. De voltwarwe die er in zit is trouwens nog van De Eendracht 🙂
Zeker ga ik deze maken, maar ook ik moet aan mijn streefgewicht denken. Het lijkt me een uitdaging om deze te maken.
Een goed bakresultaat gewenst voor dit weeken.
Ik ruik ze hier en ik denk dat het heerlijke broodjes zijn alleen beetje goede boter erop en smullen maar.
Zo hebben we het inderdaad gedaan. Gelukkig heb ik een nieuwe medewerkster op kantoor, en die neemt ’s ochtends maar wàt graag enig gebak in ontvangst. Of broodjes bij de lunch, eigen gewin 🙂 En voor mij is het een nieuw afzetgebied…
Weer prachtexemplaren waarvan we ons enkel de heerlijke smaak van toen kunnen inbeelden:-)
Het waren inderdaad nogal nostaligsche broodjes Miquetje, met de degelijke smaak van de ouderwetse bakker van toen (niet gedigitaliseerd :-)) Ik maak er binnenkort eens werk van om er jullie toch eens een aantal te bezorgen op een onbewaakt moment, of als ik nog eens in een Focaccia-bui ben….