Het spinaziebrood van eergisteren zit me nog een beetje in de tand, de herinnerings-tand dan. Ik vond het vooral fijn om doen, misschien ook wel omdat het me zo vlotjes lukte om een deegje in mekaar te steken zoals je die ziet op Youtube-filmpjes: van die vlotte bakkers en bakkerinnen die met het grootste gemak wat bloem en wat water bij mekaar kletsen waaruit dan op een ik-en-een-gij een dermate wonderbaarlijke en indrukwekkende brok deeg ontstaat dat je er de tranen van in de ogen krijgt. Gisteren nog een Amerikaanse bakker – met heuse koksmuts en al – super overtuigd in zo’n promo-filmpje bezig gezien met een Focaccia ofte wat ze in de States benoemen als “Roman/Italian Flatbread”, en op een bepaald moment had ik zo iets van “oeps, hier heb ik iets gemist….”. Het deeg is meteen soepel en elegant als een sinterklaasfrak, het rijst alsof er ergens een ventieltje aan zit wat een zwaar onderbetaalde roady achter de schermen stiekem zit op te blazen, het is handelbaar en gehoorzaam als een steppenpaard en bovenal bakt het als een lier zo goudbruin als in de boekskens, in die mate dat je uit pure wanhoop zou gaan twijfelen aan de lens van je eigenste getrouwe fototoestel.

Ewel, met het spinaziebrood ging het toch wel een beetje zoals de YouTube-bakkers het voor mekaar krijgen. En daarom dit weekend afgesloten met een oh zo eenvoudig tomatenbroodje, beetje ansjovis erbij om het extra te doen geuren en smaken, vleugje tijm voor de zuiderse toets. En iedereen heeft wel zo’n Elvea-kuipje in huis, voor het geval de tomatensoep een duwtje in de rug nodig heeft.

Een manier van bakken waar alles dus alleen maar kan meezitten en waarvan je zegt: meer moet dat niet zijn voor een zondagavond. En ware het vrijdagavond en morgen geen werkdag, ik had er verdamd nog twee teentjes fijn gesnipperde verse look bij gedaan.

Deeg

• 200 gr Durummeel of semola
• 200 witte tarwe tipo 0
• 25 ml fijne olijfolie
• 9 gr fijn zout, gemengd met een mespunt scherpe Cayenne
• 9 gr droge gist
• 230 ml lauw water
• 1 portie van 100 gr tomatenpurée of dito preparaat (zie foto)
• 1 EL gedroogde en verkruimelde tijm
• 70 gr uitgelekte ansjovisfilets (op olie)

Werkwijze

• Meng de durum met de gezeefde witte tarwe en de droge gist
• Start het kneden met het water, voeg meteen de tomatenpuree toe
• Daarna de olijfolie, de EL gedroogde tijm en tenslotte het zout
• Kneed gedurende een 8-tal minuten, haal van de haak, bestrooi het werkblad met witte bloem en kneed verder tot een zeer elastisch en soepel deeg
• Laat 10 minuten rusten onder een vochtige handdoek
• Wentel het deegstuk licht in olijfolie en schik het in een ingevette kom, laat 35 minuten rijzen op een warme plaats, goed afgedekt

• Sla het door, voeg er de grof versneden en goed uitgelekte ansjovis over, plooi en vouw, bol op.
• Versteek een aantal keer om de ansjovis mooi over het geheel te verdelen
• Rol licht uit met een deegrol, op de grootte van de met bloem bestrooide bakplaat, druk er met natte vingers grof wat gaten in en bestrooi met een kleine beetje droge tijm.

• Geef een tweede rijs van ongeveer een uurtje

Verwarm de traditionele oven voor op 230 graden, voorzie een beetje stoom (sproeier of water in de onderste lade) en bak gedurende 25 à 30 minuten goudbruin gaar. Haal meteen van de bakplaat en laat volledig afkoelen op een rooster.

Maak er een filmpje van en zet als een fluitje van een cent op YouTube. Vergeet de Amerikaans koksmuts niet, en pronk ermee.