Het zoet zit me de laatste tijd nogal behoorlijk in de tand, waardoor er al eens gaandeweg en los uit de hand een cake-tje in de oven geschoven wordt. Het zijn klassiekers, echt wel, dus veel risico is er niet aan en verveeld kan je er ook al niet mee zitten. Daarom.

Sinds 1 februari heb ik eindelijk wat meer tijd, of dat zou tenminste zo moeten zijn, of nog beter, tijd om te besteden aan lekkere en leuke dingen – anders dan anders dus. Lukt nog al te goed, maar soit, we doen ons best. De half time op mijn werk moet ik nog wat gewoon worden, maar ik heb nu al door dat de andere helft in hoofdzaak “tijd te kort” gaat worden, want nog zoveel te doen, te bekijken, te lezen, te maken, te bakken…

Met enige nostalgie mijn bakkerscursus trouwens uit een verdwaalde verhuisdoos gevist en ostentatief hier op mijn tafel geponeerd, zodat ernaast kijken geen optie is. Staan al bij al toch wel inspirerende receptjes in, dus daar wil ik binnenkort weer eens werk van maken en wat mee gaan doen.

Achterstand is er alvast: gebak van vorige week op het blogje van vandaag, en wel een tulband-cake met verse vanille (uit een stokje) en een topping van Toblerone-chocolade, boter, room, honing en cacaopoeder. Super lekker en overigens meteen uitverkocht (zindert nu nog hier en daar na). Buren dragen me op handen 🙂

Alles vier vierden, soms kan bakken echt wel simpel én plezant zijn. Let wel, om de chocoladesaus gelijkmatig te verdelen ben je even bezig. En om de lol er compleet in te houden, bestrooid met fijngemalen hazelnootjes.

Lichtmis net voorbij, dus de langere dagen maken stilaan hun intrede en duwen de duistere winter een trapje naar beneden.  Met de nodige fantasie zou men kunnen zeggen dat er hier en daar in de natuur al een streepje groen begint op te duiken, vandaar alvast als extraatje enkele sfeerbeelden, rechtstreeks vanop mijn vensterbank.