Op een bepaalde leeftijd – lees eigenlijk “een eerder gevorderde” – probeert een mens zo hier en daar het ultieme te bereiken of te realiseren, althans, het is een neiging waarop ik mezelf de laatste tijd af en toe pleeg te betrappen. Zo wil ik een ultieme spreekbeurt maken over “kinderen enuresis” en daar (trachten) alle opgedane ervaring in weer te geven, op een grappige en toch leerrijke manier, met veel animo en technische snufjes zoals je dat bij Mac en op het internet kan vinden. Of de ultieme brief schrijven, of het ultieme boek lezen, de dito verfilming zien. De ultieme reis maken, en ach, waarom ook niet, de ultieme Liefde ontmoeten? Ervaren als ultiem ultimatum?

Allemaal samen in een mengkom gegooid, vraag ik me af dat ooit kan lukken, bestaat, kan bestaan, zou bestaan of misschien zelfs wil bestaan…?

Maar laat ons hierover niet al te filosofisch worden, en bij de klas blijven: dit blogje gaat over bakken en niet over wijselijk te noemen besluittrekkingen – in onderhavig berichtje gaat het zelfs over De (grenzeloze) Zoete Zonde, wat kan zulks toch verleidelijk zijn.

Hoewel ik – in de mate van het mogelijke weliswaar – die ultieme cake toch ooit toch eens zou willen bakken. Juist omdat het zo’n oer-recept is, en toch zo onmetelijk (vergeef me de term) eenvoudig. Zoals de Gulden Snede in de schilder- en andere kunsten, is hier de vier-vuldigheid van de ingrediënten een haast magisch en toch zo logisch evenredig gegeven. Het graan, het water, de vetstof en de suiker en die vier samen geven in de juiste volgorde, ovenwarmte en logische bakvorm hoe dan ook een gebak waar geen enkele welopgevoede koffie naast kan kijken.

 

De lente was de voorbije week heel even in het land, en nu is ze al even spoorslags verdwenen. En om dat te compenseren kan er in de keuken geëxperimenteerd worden met zalvende smaken, waarbij chocolade als professionele zaligmaker natuurlijk op kop staat (menig paashaas staat al argeloos en liefelijk ogend klaar in de bakkersvitrines, om genadeloos  kop en oren afgebeten te worden). Het plezier van de edele cacao aan gebak uit te huwelijken alleen al, een mens zou begrijpelijkerwijze voor minder.

Daarom, en dit samen met nog tal van andere gegronde en niet mis te verstane redenen:

Nodig

• 250 gr witte patentbloem
• 250 gr malse boter
• 250 gr zeer fijne suiker
• 250 gr ganse eieren
• (geen vanille of andere essence)

Voor het chocoladegedeelte

• 100 donkere chocolade 70%
• 20 gr boter
• 20 ml room

Smelt au bain marie, tot er een relatief liquide chocoladesaus ontstaat

 

Werkwijze

• Vet een tulband-bakvorm goed in en bestrooi met bloem
• Giet de helft van het beslag er in en egaliseer als schuddend met de bakvorm
• Meng de chocolade zeer goed onder de andere helft van het beslag en schep dit eveneens in de bakvorm
• Egaliseer andermaal goed
• Verwarm de oven voor op 180 graden
• Bak gedurende 50 minuten (doorprik in het midden met een naald om de temperatuur te controleren)

• Laat even in de vorm bekomen, ontvorm omgekeerd op een rooster
• Eens afgekoeld, bestrooi met bloemsuiker door een zeefje