Er is ontegensprekelijk bij mens en dier een behoorlijke tot stevige en acute nood aan melatonine, normaal en op natuurlijke wijze te vinden in zonlicht, waarvan er op deze mateloos-eindeloos uitgeregende dag totaal, maar dan ook totààl geen schamel spiertje van te zien is. En het rendendement van de opname van dit heilzame hormoon zou – volgens de wetenschappers die het kunnen weten – optimaal en maximaal zijn als onze schaduw in de zon even groot is als onze grootte. Dààr zijn we dus duidelijk nog ver van af…
Om toch wat zonnigs uit de mouw te toveren en trachten wat blijheid te vergaren, heb ik een aantal vrolijke en natuurlijk belichte beelden uit mijn bakkersarchief opgevist, broodjes uit de tijd toen de zon nog scheen dus. Broodjes die – weet ik me nog levendig te herinneren – door velen met veel smaak verorberd werden, ik dacht zelfs als aperitiefhapje bij een (of meerdere) glas frisse Sauvignon, ergens in korte broek op een terras of gewoon voor de gezelligheid in de zondagse hof.
Er was recentelijk in diezelfde stijl ook nog eens een keertje de klassieke Focaccia, toch per definitie één van mijn meest favoriete Zuiderse broden, daar kan echt wel weinig aan tippen. Natuurlijk staan er al meerdere versies (8 om precies te zijn…) van dit zonnige deeg op het blogje, die, eerlijk toegegeven, in hoofdzaak de weg wat geëffend hebben naar een finaal en goed bevonden eigen receptuur. Oefening baart kunst zeg maar, en ook dit exemplaar heeft z’n doel niet gemist aan een geanimeerde tafel bij vrienden, wees gerust.
Het recept van deze Classic waarvan sprake, is samengesteld op 500 gr droge substantie, waarvoor ik standaard 50% Semolina Rimacinata en 50% Italiaanse witte 00 gebruik, die in feite niet meer of niet minder is dan de zogenaamde pizzabloem. Met deze samenstelling kan je weinig fout doen, al ben ik persoonlijk voorstander om gevoelig méér (goede) Semolina te gebruiken, tot wel 80%. Dergelijke uitspraken botsen op bepaalde internetfora en sociale media op veel gefronste wenkbrauwen en ho maars…!, doch met mijn simpel bakkersverstand is het enkel het eindresultaat wat telt, liefst enthousiast verwoord door gretige proevers en vrienden in lovende termen en commentaren, pas dàn is een broodje goed.
Daar waar normaal 60% (lauw) water gebruikt wordt, heb ik dit verminderd naar 50% omdat aanvullend er de liquide substantie van de gebruikte olijfolie is, in dit geval 8%. Vooral zeer goed en temperamentvol kneden is hier wel aan de orde, wat deegwarmte is erg bevorderlijk. Kies je voor de extra van wat geurige kruiden (tijm, oregano, rozemarijn…) dan kunnen die van bij de aanvang van het kneden al toegevoegd worden.
De pizza-broodjes laten ook op gebied van de afwerking veel fantasie en eigen smaak toe en je kan er heel wat kanten mee uit: een heuse bolognaise, of een veggie groenten saus, gebakken ui of sjalot, diverse olijven met zongedroogde tomaatjes, ansjovis, of zelfs olijventapenade, er lookbroodjes van maken met grof geschilferd zeezout en extra olijfolie, bestrooid met Parmezaan, en ga zo maar haast eindeloos verder.
Ik stak van het moederdeeg na de eerste rijs stukjes van ongeveer 80 gram elk af, bolde die handmatig stevig op, daarna platdrukken of -rollen tot de gewenste vorm met wat strooibloem op het werkvlak en zo naar een tweede, vrij korte (30 minuten) warme rijs. Afwerken met de vulling op kamertemperatuur en wat laten rusten, even afborstelen met olijfolie op de randen en afbakken in een oven van 220 graden gedurende 18 minuten.
Een zéér aangenaam en zijdezacht deeg trouwens, best mooi om te maken, en vrolijk van te worden! Dit keer de technische fiche voor het basisdeeg finaal gepost:
La Toille Ciree 
Al die heerlijke pizza’s zien passeren en dat zo een uurtje voor het avondeten en ik scheel zie van de honger maar nog moet werken, het is misdadig Danny. Maar het waren inderdaad heerlijke zonnige exemplaren die je ons regelmatig voorschotelde.
Voor tegen dat we nog eens op een terrasje in de zon kunnen zitten Miquetje, wie weet in WK. Ik zal de pizzabroodjes met veel plezier meebrengen, voor bij den aperitief!
Ja, zeg wel! Toen zo’n stapels zonnige pizzaatjes op mijn scherm verschenen, spoedde ik mij naar de deur van het appartement (op ’t eerste) …Trok voornoemde deur hoopvol open …Géén pizzaatjes
Misschien een volgende keer beter…Maar toch blij dat er weer wat nieuws komt van de twalciree”! En mijn roggebroodje was heerlijk.
Dank! Magda en Chico van Teerste
In de winter houden we het bij stevige broden, zoals het roggebrood. De foto’s van de pizzabroodjes waren van enige tijd geleden, dus lekkere Italiaanse geuren waren er gisteren inderdaad in het gebouw niet te bespeuren 🙂 Maar dan komt binnenkort wel, en ik zal aan je denken! Bedankt trouwens voor je bezoekje aan LTC 🙂