Deze namiddag toch al een heel klein beetje lentekriebels gevoeld, als we er lang genoeg over zagen komt het ten langen leste toch nog wel goed. En dus ook wat meer licht om foto’s van het brood te maken, op de ochtendlijke tafel. Want, en ik citeer letterlijk de uitspraak van één van mijn verstandigste vrienden:

“Op 5 april om 12:00 staat de zon op 45º boven de horizon. Dan is zowel jouw als mijn schaduw even groot als wijzelf. Dus dat is bijlange niet meer zo ver af.”

Hoop doet dus leven, maar dat wisten we al.

Op speciaal verzoek en na enig aandringen gisteravond een prairiebrood in de oven gestoken. Da’s stevig en compact brood, echt wel voor de liefhebbers. Je snijdt er dikke sneden van en het komt erg goed tot zijn recht bij gerookte vissoorten bijvoorbeeld, enkel voorzien van een laagje koude boter.

Complexe samenstelling van de droge substantie, want er zit tarwe en rogge in, maar ook haver, lijnzaad, gerst en getoast sojagries – wat uiteraard zorgt voor een stevige beet. En je kan er twee kanten mee uit, hetzij zuiver gebruiken, hetzij aanvullen met wat witte tarwe, wat ik in dit geval gedaan heb. Met 200 gr witte tarwe “special” op een totaal van 500 gr is er al iets meer luchtigheid te behalen. De poolish werd dan wel gemaakt met wat extra rogge, en daarvoor gebruikte ik het Grootmoeders’ Bruin (één van mijn persoonlijke favorieten).

Er zit dit keer een heel klein beetje (2,5 gr) gebrande mout in het deeg, iets waar ik persoonlijk niet zo’n grote voorstander van ben maar het geeft een wat donkerdere kleur aan het deeg en wie weet kan men het proeven… Voorzichtig mee zijn want mout kan een kwaaie boosdoener zijn en ervoor zorgen dat het brood minder goed rijst, of nog, dat het deegstuk na het insnijden moeilijker tot een mooie en volumineuze ovenrijs komt.

Wat er me toe brengt om binnenkort een heuse inventaris van de standaard of eerder de voornaamste LTC-broden op te stellen. Bij een vlugge telling kom ik aan ongeveer 15 courante broden, en een 6-tal speciale broden (zoals Focaccia en olijvenbrood e.d.). Dat is niet bar of bijster veel, maar de recepten staan naar mijn bescheiden mening na al die jaren en met de nodige ervaring nu toch grotendeels op punt, waardoor de juiste inschatting naar smaak en algemeen eindresultaat optimaal worden. “In de vingers hebben”, dàt is de passende uitdrukking, letterlijk zelfs.

Ik denk hiervoor aan een nieuwe rubriek op dit blogje, met telkens vermelding van de gedetailleerde receptuur in Pdf-formaat. Maar er is nog wat studiewerk aan de verfijning van mijn inventaris, dus stay tuned (als altijd).

En alvast het recept voor dit prairiebrood:

prairie.xlsx