Het blogje is er – onder andere natuurlijk – om hier en daar wat te experimenteren, soms zelfs wat aan te durven, risico’s te nemen, gokken op welslagen of op falen, en uitgerekend dàt houdt het allemaal een beetje spannend en boeiend.

Zo liep ik gisteren in het volle centrum van de stad een AH binnen, op ons aller eigenste zo goed als onbereikbare Korenmarkt dan nog wel, en ja, ik durf er wel eens te komen, bij onze goede vriend Albert. Ze hebben bijvoorbeeld hele lekkere en betaalbare noten (dat is overduidelijk iets typisch Hollands), een zeer leuk assortiment verrassende koekjes (waaronder hemelse stroopwafels), ook àlles uit het gamma van Tony Chocolonely en zowaar een mooi aanbod dagverse en zeer inventieve slaatjes – énige reden trouwens waarom ik naar de Albert Heijn ga natuurlijk, maar dàt had de aandachtige lezer al lang begrepen.

Struinend tussen de rekken en voortgestuwd door een allegaartje van bezoekers, zeg maar van student tot dakloze, viel mijn lodderig oog op een klein schapje met bakproducten. Duidelijk niet hun core business bij AH en in Zaandam denken ze er gemeend anders over, maar uiterààrd een huismerk bloem in de aanbieding: witte tarwe T65, zonder al te veel details op de verpakking, al staat er wel wat summiere info op in meer talen dan ik machtig ben. “Meenemen die handel” dacht ik met een Hollands accent, waarvoor een authentieke norse moslima me aan de kassa de ronde som van 0,33 eurocent in rekening bracht. Die ik met de smile betaalde.

Al gezwind terug naar huis fietsend rijpte in deze onvermoeibare bakkersgeest al meteen het snode idee om met de nieuwe aanwinst van één kilo te gaan experimenteren, lees: er brood mee te bakken. En om het helemaal avontuurlijk te houden, verzamelde ik thuis mijn restanten van supermarkt-bloem en zag dat het goed was. Klassieke bereidingswijze en protocol werden weliswaar haast traditioneel en punctueel gevolgd, dus rond het middagmuur ging een poolish van 150 gr T45 uit Carrefour onder het hotel-douchekapje (ideaal om rijzend deeg mee af te dekken, nvdr! Moest iemand er – nieuwe – op overschot hebben, bezorg ze me, please…) om na ongeveer 6 uur uitgehuwelijkt te worden aan 100 gr Semola (Delhaize), 100 gr roggebloem (Delhaize) en 300 gr witte tarwe (AH). Een verlichtende Drie-Eenheid dus.

Opmerkelijk en zelfs een beetje storend tijdens gans het voorbereidingsproces was dat het kneden niet zo soepel verliep als naar gewoonte, vooral de opname van de olijfolie (na minuut 7) lukte haast niet en moest bij het manueel kneden zwaar bijgestuurd worden. Ook al het water werd gretig opgeslorpt, wat ik niet verwacht had in zo’n vezelarme structuur. En het deegstuk was taai en weerbarstig, met het risico te neigen naar een té lange kneed-beurt (of hoe zeg je dat). Vanaf dan ging het relatief vlot, al is het opletten geblazen voor de tweede rijs want het deegstuk droogt snel uit. Relatief kort houden is de boodschap (60 tot max 75 min).

Of zou dit allemaal samen komen doordat er enkel bloem gebruikt werd dit keer, wat voor LTC nogal uitzonderlijk is. Meestal zit er in de broodcombinaties toch altijd iets of wat van meel verwerkt, weze het voor smaak dan wel voor de vezels. Dit keer niet, puur bloem.

Van bakkersvriend Sjaak krijg ik echter écht wel nuttige en vooral leerrijke informatie ter zake, waaronder dus deze Nederlandse site die “Broodsmakelijk” heet.

Tweede experiment in het kader van dit lichtgrijze broodje  – wat overigens erg lekker is en knapperig van onder de korst kwam – was de ochtendlijke fotografie bij gebrek aan een absoluut noodzakelijke portie daglicht, en liever nog zonlicht. Maar de ontbijttafel lag er – ondanks het lonkende brood – somber bij, ondergedompeld in een waaier grijstinten die uiteindelijk nog eens het voornaamst handelsmerk van dit land zullen worden, met geen F-16te doorklieven, om het actueel te houden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met een straffe schilders lamp en statief om de camera stabiel te houden ten aanval: een reeks met warm doch artificieel licht en eentje met lange sluitertijden, zodat het koele grijs toch nog nét die broodnodige lichtintensiteit gaf.

Na het spelen met bloem-samenstelling en licht, hierna voor de liefhebbers alweer de technische fiche:

Witbrood_AH