Tags
Op deze goede en rustige vrijdag, twee belangrijke – nou ja – evenementen in mijn klein bakkersbestaan. Het eerste was lang geleden, met name een zuiver speltbrood bakken, zonder enige toevoeging van een andere tarwesoort. Dat is niet niks voor de thuisbakker, al zeg ik het alweer zelf (wannéér gaat er eens iemand anders aan het woord komen?) want eerst en vooral is het niet bepaald een sinecure om de juiste grondstof te vinden, in dit geval dus de juiste spelt-soort. Gelukkig is er in dergelijke gevallen trouw als steeds de Panisto-meneer, die me uit het ruime aanbod deze zuivere volkoren speltmeel wist aan te bevelen. Met een eiwitgehalte van 12,6 % weten we al meteen waar we staan.
Spelt heeft iets van “zuurte” nodig en daarbij een gevoelig kortere kneed-tijd dan voor de klassieke tarwe. Dus daarom ging ik voor een “traag” brood enerzijds, en als vocht viel de keuze op volle karnemelk – meestal een geslaagde tandem.
- De droge en de natte substantie gingen eerst gedurende 2 volle uren rustig onder de handdoek in autolyse, dus alle vocht integraal aan het droge meel toegevoegd, goed doch kort gemengd, er een stevige bal van gevormd en die twee uren laten nadenken over de zin van het leven, in dit geval het nut van zijn eigenste verdere bestaan.
- Daarna droge gist, zout en een lepel stroop toegevoegd en gedurende nét 6 minuten goed doorgekneed, op het einde een beetje walnootolie. Opnieuw laten rusten voor een kwartiertje, en daarna mooi afgedekt voor een nachtje de koelkast in, wel voor 12 uur. Van een nachtbrood gesproken.
- Benieuwd opgestaan deze morgen en opgelucht gezien dat het deegstuk ruim twee keer zo groot geworden was, die had er duidelijk zin in. Doorgeslagen, kort gevormd en opnieuw een kwartiertje rust. Finaal goed opgebold, gefarineerd met wat volkorenzemelen en een tweede, finale rijs van goed twee uur.
- Oven op 240 graden, dutch oven maximaal op temperatuur, even insnijden, en een eerste bakfase van 25 minuten met gesloten deksel, daarna nog 17 minuten met open deksel op 220 graden.
Prachtig, intens geurig brood, heel stevig gevormd, dus de nodige portie blijheid met dit – toegegeven – beter dan verwachte resultaat. Foto’s zijn niet denderend, want nog steeds is er bitter weinig zon te zien in deze paasdagen.
In blauw staal en in een klein formaat ziet het er op een zonnige dag eerder zo uit:
Verhoudingen en gewichten in onderstaand recept:
Tweede heugelijk feit is een beetje zelfverwennerij waar ik al langer (heel lang in feite) liep over na te denken. Mijn broodmes van Ikea heeft zowat z’n beste tijd gehad, en ergens in een bepaalde levensfase moet een mens tot het besluit komen dat een nieuw broodmes incontournable is, zoals onze Zuiderburen dat zo liefelijk weten te beschrijven. Menig prospectie terzake, evenveel gesurf, advies alhier en advies alginder, prijzen van best wel cheap tot peper-de-peperduur.
Uiteindelijk kom je dan toch altijd terug bij de leverancier die meestal helpt om de juiste keuze te maken en dat is bij mij nog steeds het Gentse Kookmagazijn Doen! Website zeker eens bezoeken, en beter nog de winkel, want ze hebben ontzettend degelijke en leuke inventieve spullen in huis waar de kook- en bak hobbyist gegarandeerd verliefd op wordt. Apetrots en dolgelukkig met mijn eigen paas-kado, een Japans KAI-mes uit de reeks Wasabi (als dàt niet Japans klinkt!). En snijden dat ie doet!!
En om toch ergens een kleine portie zon erdoor te krijgen, als extraatje een Grootmoeders’ koekebrood, ouderwets tot en met doch oh zo overheerlijk…. Ik ken een aantal mensen die nu alvast reikhalzend uitkijken naar het Paasontbijt…Meteen mijn manier om iedereen bij deze zeer hartelijk een vrolijk en fijn Paasfeest te wensen 🙂
BREAKING: vers van de pers en rechtstreeks uit Frankrijk…. Hier gaan de volgers van dit blog in de nabije toekomst nog met véél verve van horen (oh…was ik maar daar…):
La Toille Ciree 
Dat ziet er overheerlijk uit.