Ben “De Thibaults” van Roger Martin Du Gard aan het lezen, een turf van zowat 860 bladzijden – in vertaling, dat wel, toegegeven. Ik dacht, doe maar eens wat tijdens het rijzen van het brood. Na “Luitenant-kolonel De Maumort”, “Afrikaans Geheim” maar vooral “De verdrinking”, werd het een schrijver die me best wel te pakken kreeg. Voor in het zonnetje op een bank in het park. Aanrader met stip.

Brood in de oven: eentje met zwarte olijven en een ander met in rum geweekte zwarte rozijnen, beiden in een mooi geslaagd 10-granen-deeg. Misschien voor Frederik morgen, want we gaan in Gaasbeek wandelen, en dan mag hij er wel wat kloek voor staan.

De rozijnen inspireerden voor een fris slaatje, ook al omdat de Radicchio er vandaag zo stralend bij lag bij de groenteboer.

Eenvoudig, niet al te veel werk aan, perfect aansluitend met de volle zomer die we nu al gul cadeau krijgen, past zelfs op een terrasje – voor de gelukkige bezitters onder ons. Maar met de ramen hier wijd open smaakte het evenzo flink zomers.

Dressing

• Snij een verse dikke lente-ui en enkele stengels groen zeer fijn
• 2 eetlepels magere kwark
• 1 KL honing
• Snuif zout, flinke draai van de pepermolen met zwarte peper
• 1 halve hand zwarte rozijnen (hier waren ze al vooraf in rum geweekt, voor het brood)
• 1 KL mosterd
• 1 EL zachte azijn

Meng alles goed door mekaar.

Monteer het slaatje

• Snij de radicchio overdwars fijn, in lange repen. Hou enkele bladeren apart voor de afwerking.
• Schep er de dressing over en bestrooi rijkelijk met de garnalen.
• Afwerken met wat groen van de lente-ui

De broodjes hebben inmiddels alweer al het kneden, rusten, rijzen, etc. goed doorstaan. Benieuwd wat het geven zal, want ben vergeten in het vuur van de strijd om de rozijntjes in bloem te wentelen alvorens ze in het deeg in te werken. Not done, in feite onvergeeflijk. Maar met die eerste 80 bladzijden Du Gard en de portie zon van vandaag in mijn hoofd misschien toch ergens een heel klein beetje begrijpelijk…

Aan allen een super deugddoend zomeruur gewenst!